Uit het rijke dansmateriaal van "As long as the world needs a warrior's soul" putte de choreograaf Jan Fabre op vraag van het festival van Avignon een solo voor de Ijslandse danseres Erna Omarsdottir in 2000. Meer dan een jaar later was deze voorstelling hier voorbije dinsdag en woensdag te gast in het kunstencentrum de Vooruit en was zoals het een voorstelling van Jan Fabre past, volledig uitverkocht.
Nadat Jan Fabre Gent in rep en roer had gezet met zijn intussen berucht geworden ham-zuilen, één van de kunstwerken op de tentoonstelling "Over the edges", teistert hij Gent deze keer met een hele zuivel handel en een aantal opgezette hondenkadavers... allemaal heel 'fabriaans', maar toch een beetje luguber.
De choreografie zelf was een afwisseling van scherpe kreten en een akrobatisch gebruik maken van het lichaam, waarin vooral het contact met de vloer, de fundamenten van de dans, enorm benadrukt wordt. Centraal in de voorstelling staat de metamorfose, de metamorfose van een karakter. De danseres evolueert van een jong, aandachtschreeuwend oermensje, over een gewillige, schoonmakende wulpse teef die letterlijk en figuurlijk tracht van de grond te gaan tot een kokette, botervretende juffer die uiteindelijk met veel gratie het podium paraderend verlaat met een tot mijn grote verbazing nog in leven zijnde fluffy poedel.
Ik ben er nog niet achtergekomen wat Jan Fabre maakt tot wie hij is, maar hij levert in ieder geval een mooi staaltje van zijn kunnen af.