Nu donderdag is er hun EP-release met een optreden in Antwerpen maar gisteravond (19/10/14) speelde Nunki al in de Kinky Star. Bij wijze van generale repetitie zakte de zeskoppige band, bestaande uit een Belgische zangeres en vijf Nederlandse muzikanten af naar Gent.
Dat het een try-out was werd nog eens bevestigd: ‘Nu mag er nog iets misgaan’ zei zangeres Hanne Torfs, ook bekend van School is Cool, in het midden van het optreden. Op dat vlak mogen ze tevreden zijn want opvallende missers waren er niet te bespeuren. Enkel het nummer ‘Martha’ ging wat stroef en aarzelend. Torfs bespeelde daarop een instrument dat het midden hield tussen een piano en een blaaspijp en dat klonk nog niet echt overtuigend. Maar buiten die ene keer kreeg ik nergens het gevoel dat het ‘maar’ een try-out was.
De zangeres verscheen in een vrij excentrieke outfit (waar o.a. veel paardenhaar aan vastzat) en leek op een kruising tussen een Eskimo en een bosnimf. Het paste wel enigszins bij de sfeer van de muziek, op het ene moment was het als een sprookjesbos, op andere momenten had de sfeer meer weg van de noordpool, of althans van mijn meest romantische voorstelling daarvan. Verscheidene nummers begonnen wat ijl om dan veel snediger en steviger te worden naar het einde toe. De outro van het laatste nummer was behoorlijk indrukwekkend. Portishead was nooit ver weg. Het deed ook wat denken aan het IJslandse mùm.
Behalve haar liedjes gaf Torfs tussendoor ook nog behoorlijk uitgebreide uitleg over de inhoud van haar nummers, zo passeerden onder andere een ijsbeer, een kind waarbij plots de ouders verdwijnen en een kleine astronaut ten grote van een smurf de revue.
Het feit dat een aangeschoten Nederlandse fan een kwartier lang te pas en vooral te onpas luidkeels iets onverstaanbaars riep kon de pret niet drukken. Vooraf kende ik maar één nummer van Nunki, namelijk Martha, en enkel dat nummer viel wat tegen. De rest was een aangename verrassing en bij momenten beklijvend en indrukwekkend.
Jan Sucaet