"Where did we go wrong". De zin van Novastar weerklinkt in mijn oren. Waar is het fout gegaan? Die vraag heb ik me meermaals gesteld tijdens het bekijken van “Ocean’s Twelve” (2005), de sequel op die hitfilm “Ocean’s Eleven” (2001). Die eerste was een meer dan geslaagde remake van de gelijknamige gangsterfilm met onder andere Frank Sinatra. Steven Soderbergh (“Solaris”) kon toen rekenen op een indrukwekkende cast met namen zoals George Clooney, Brad Pitt, Julia Roberts, Andy Garcia en Matt Damon. Ook minder bekende acteurs kregen allemaal voldoende aandacht in een leuke bijrol. Voeg daar nog eens aan toe een leuk verhaal, grappige dialogen en swingende muziek van David Holmes. Je zat goed voor twee uur amusement.
Veel van die ingrediënten zijn opnieuw aanwezig in “Ocean’s Twelve”. Maar ik herhaal mijn vraag: waar is het fout gelopen? Aan Catherine Zeta-Jones ligt het zeker niet. Als politieagente maakt ze het voor ons team knap lastig. Dat team wordt immers nog op de hielen gezeten door Terry Benedict (Andy Garcia) want die wil zijn geld terug met intrest. Onze jongens en natuurlijk Julia Roberts kunnen dat geld enkel teruggeven als ze gaan stelen maar dat laat Zeta-Jones dus niet zomaar gebeuren. Bovendien kent Zeta-Jones een van de bendeleden uit een ver verleden.
De fout die werd gemaakt is te denken dat als wij de eerste leuk vonden dan zal dat ook zo zijn voor het vervolg, no matter what. Neen dus. Neen bijvoorbeeld de overkill aan bekende koppen die vaak nietszeggende rolletjes vervullen. De koppen die we hebben onthouden zijn onder andere die van Robbie Coltraine, Jeroen Crabbé en Bruce Willis. Verder loopt Vincent Cassel ons voor de voeten als een al even geslepen concurrent. Teveel acteurs dus en dat betekent dat er opofferingen moeten gemaakt worden.
Die opofferingen omvatten een degelijk verhaal, leuke dialogen, goeie vertolkingen en heel veel fun. Enkel David Holmes voldoet aan de verwachtingen. Al ontbreekt het leukste nummer uit de hele film op de soundtrack. Dat nummer heet “The A La Menthe” van Nikkfurie en je hoort het tijdens de inbraak door de geheimzinnige Night Fox . Door die opofferingen rommelt het langst alle kanten zodat het noch mooi noch aangenaam is om ernaar te kijken. Twaalf is absoluut geen geluksgetal voor cast & crew. En ik zou zeggen dat ze best niet nadenken over een nummer dertien, want dat is met het lot spelen. Tenzij ze terugkeren naar de roots van less is more.
De extra’s:
- Trailer