Niet dat de 75ste Oscaruitreiking saai was of veel te lang duurde, helemaal niet. Sober en behoorlijk sereen verliep de ceremonie wel. Gastheer Steve Martin beperkte de grappen door te vertellen dat Nicole Kidman in al haar films met een valse neus speelt behalve in ‘The Hours’. En dat niemand zich ongerust moet maken, want de opbrengsten van de show gingen zeker naar de grote bedrijven, of wat dacht je. En het feit dat de rode loper niet werd uitgerold, is een duidelijk en gewaagd signaal!
Heel even leek het erop dat 'Chicago' iedereen met verstomming zou slaan. De film werd uiteindelijk bekroond met vier technische beeldjes (art direction, costume design, sound, editing) en twee heel belangrijke Oscars. Het beeldje van beste actrice in een bijrol ging naar de hoogzwangere Catherine Zeta-Jones, die daarvoor nog een stralend optreden gaf naast Queen Latifah met het nummer 'I move on'. 'Chicago' werd toch wel verrassend uitgeroepen tot beste film, want na de technische prijzen, werden de andere genomineerden bekroond.
Nicole Kidman haalde het, volgens Denzel Washington, met een neuslengte voorsprong (heb je hem) in de categorie beste actrice voor ‘The Hours’. Een emotionele Kidman vond terecht dat de ceremonie niet werd geannuleerd, want kunst is belangrijk en je moet geloven in wat je doet. Deze traditie moest in ere worden gehouden.
Niet de torenhoge favoriet Daniel Day-Lewis, maar wel Adrian Brody won de Oscar van beste acteur voor ‘The Pianist’. De man genot er van harte van en profiteerde ook even van de situatie om Halle Berry passioneel te kussen. De gelukzak. Het was voor hem wel bizar dat hij werd bekroond voor zijn rol in een oorlogsfilm, terwijl honderden kilometers ver een echte oorlog woedt. ‘The Pianist’ haalde het ook in de categorie best aangepast scenario én beste regisseur. Roman Polanski zorgde er dus voor dat Martin Scorsese met lege handen naar huis moest.
‘Gangs Of New York’ verzilverde geen enkele nominatie. Zelfs niet in de categorie van beste song. U2 werd met ‘The Hands That Build America’ gepasseerd door het enfant terrible dat luistert naar de naam Eminem met ‘Lose Yourself’. De rapper was niet lijfelijk aanwezig om zijn prijs in ontvangst te nemen.
Maar uiteindelijk ging Michael Moore met alle aandacht lopen. De regisseur mocht op het podium komen toen zijn documentaire ‘Bowling For Columbine’ in de prijzen viel. Moore deed zijn reputatie alle eer aan. Hij had het over de fictieve wereld waarin we leven. Een wereld waarin een fictieve president aan de macht is, omdat hij op een oneerlijke manier de verkiezingen won. En een president die nu een fictieve oorlog aan het voeren is. "Shame on you mister Bush", waren Moores laatste woorden, toen zijn 45 seconden voorbij waren en zijn speech verdween onder applaus en boegeroep.
Andere winnaars waren de film ‘Frida’ voor make-up en de muziek van Elliot Goldenthal. Chris Cooper won voor zijn bijrol in ‘Adaptation’ en ‘The Lord Of The Rings: The Two Towers’ werd bekroond voor de visuele en geluidseffecten. Beste origineel scenario ging naar ‘Hable Con Ella’, ‘Spirited Away’ werd beste animatie, en Conrad L. Hall werd postuum gehuldigd met een Oscar voor zijn cinematografie in ‘Road To Perdition’. Tenslotte kreeg Peter O’Toole nog een beeldje voor zijn hele carrière. Een mooi gebaar, of om het met de woorden van Kathy Bates te zeggen: “Everytime an Oscar is given out, an agent gets his wings.”