picture of Panj É Asr


Panj É Asr

Mij moet je al lang niet meer overtuigen dat de goede bedoelingen van de Amerikanen niet altijd even goed zijn. Neem nu Afghanistan. Het land verkeert in de grootste ellende onder het bewind van de Taliban. Na de invasie van de Amerikanen en bondgenoten gaat het niet veel beter. De Taliban werd weliswaar de deur gewezen, maar voor de bevolking verandert er weinig of niets. Meteen stel je ook de vraag of die grote opkuis wel de beste oplossing is geweest.

We kunnen immers de leefgewoontes, tradities en de hele cultuur van de Afghaanse bevolking niet vergelijken met die van het Westen. Wat wij belangrijk vinden is bijzaak voor hen en omgekeerd. Dat moest een einde komen aan de onderdrukking, de tirannie en het eindeloos geweld. Maar dan moet het ook voor iedereen gelden.

Voor een vrouw is het leven in Afghanistan voor en na nog even moeilijk. De jonge vrouw Nogreh wil zoveel mogelijk mensen helpen. De beste manier om dat te doen, is gewoon president worden. Maar zoiets wordt je niet van vandaag op morgen, zeker niet als je een vrouw bent. Ze moet haar mannelijke medemens haast overtuigen dat vrouwen meer kunnen dan louter kinderen op de wereld zetten. Daarbij komt nog dat haar familie in de grootste armoede en onzekerheid leeft.

Deze film is zeker niet voor iedereen weggelegd. Er is in eerste instantie het trage tempo. Verwacht je zeker niet aan een snelle montage. Beschouw of bekijk het meer als een documentaire, een weergave van gebeurtenissen in alle eenvoud. Het is vooral iets voor liefhebbers van bijvoorbeeld documentaires die je op pakweg Canvas kunt zien.

Samira Makhmalbaf ging met deze film in 2003 op het Filmfestival van Cannes lopen met de Prijs van de Jury. In 2000 scoorde ze reeds internationaal succes met “Blackboards”. Het maken van films zit in defamilie. Haar vader is immers Mohsen Makhmalbaf. Hij regisseerde onder andere “Bicycleran” (1987) en “Sib” (1998). En voor wie zich nog afvraagt waarvoor de titel staat, toch nog even de vertaling. In het Nederlands betekent “Panj É Asr” zoveel als vijf uur in de namiddag.