Iedereen leeft aan zijn of haar eigen tempo. Dat merk je als je even stilstaat en kijkt naar de mensen om je heen. Sommigen hebben een lief, anderen zijn reeds getrouwd. Sommigen werken noestig aan hun schoolcarrière, anderen werken al een paar jaar in een bedrijf. Niet alleen ziet ons leven er anders uit, het verloopt ook volgens een andere snelheid. Deze twee elementen staan centraal in de film “Personal Velocity” (2002). De film is gebaseerd op het werk van Rebecca Miller, dochter van schrijver Arthur Miller. Ze heeft meteen ook de regie op haar genomen.
Actrices Kyra Sedgwick, Parker Posey en Fairuza Balk spelen drie verschillende vrouwen. Maar onderling vertonen ze gelijkenissen. Delia (Kyra Sedgwick) wordt met de regelmaat van de klok in elkaar geslagen door haar liefhebbende echtgenoot. Na het zoveelste blauw oog, pakt ze eindelijk haar biezen en haar kinderen. Greta (Parker Posey) stelt vast dat ze is uitgekeken op haar relatie en haar echtgenoot. Gelukkig kan ze terugvallen op haar schrijverscarrière, waar ze nu eindelijk de erkenning krijgt die ze verdient. De derde vrouw is Paula (Pairuza Balk). Zij geeft de tiener Kevin een lift. Al snel wordt duidelijk dat Kevin een geheim heeft.
Het is onrechtvaardig dat inhoudsloze en stompzinnige vrouwenrollen zoals die in “Catwoman” met heel veel aandacht gaan lopen. Oké, de aandacht rond Halle Berry in die film was niet direct positief. Maar publiciteit is en blijft publiciteit. En het omgekeerde zie je dan ook. Goeie vrouwenrollen komen weinig onder de aandacht omdat de film zelf te weinig aantrekkingskracht bezit. Maar dit is een film die meer dan een kans verdiend. De drie vrouwen denken dat weglopen de oplossing is voor hun problemen. Maar uiteindelijk is de confrontatie aangaan beter dan vluchten.
De vrouwen lopen immers niet enkel alleen weg van hun wederhelften. Ze willen ook het leven dat ze leiden en hebben opgebouwd achterlaten of veranderen. Elk verhaal heeft een eigen tempo, structuur, look en kracht. Maar het is vooral het verhaal van Greta dat het meest blijft hangen. Ergens maak je ook de link tussen schrijfster Rebecca Miller en haar vader. Als dochter van heeft ze ongetwijfeld lang op de achtergrond moeten (op)kijken naar hem. Met dit werk maakt ze hier en daar komaf met haar eigen verleden. Het leverde haar een prijs op tijdens het Sundance Filmfestival.
De dvd die in mijn dvd-speler belandde bevat geen extra’s, behalve dan de trailer. Maar er bestaat ook een dvd-versie met daarop meer tekst en uitleg door de cast & crew.
De extra’s:
- Trailer