Niets kan het ego van een acteur meer strelen dan een eigen filmserie. Peter Sellers behoort tot het selecte clubje van gelukzakken. In vijf Pink Panter-films geeft hij gestalte aan de stuntelige en hopeloze Inspector Jacques Clouseau. Al even legendarisch als deze figuur is het verhaal achter het ontstaan van de films en de perikelen op en naast de set. Want naast de vijf films: The Pink Panther (1964), A Shot In The Dark (1964), The Pink Panther Strikes Again (1976), Revenge Of The Pink Panther (1978), Trail Of The Pink Panther (1982), krijg je nog een extra dvd vol sappige documentaires.
De geestelijke vader van The Pink Panther Marvin Albert begint zijn boek met een waarschuwing. Het verhaal gaat over een man en een vrouw met een totaal gebrek aan moraliteit. Zo wilde Albert zijn lezers niet al teveel choqueren. Van het choqueren blijft er zoveel jaar na datum niets meer van over. Logisch, want Blake Edwards, de regisseur van “Breakfast At Tiffany’s”, moest alles in goede banen leiden. Maar de man had zo zijn problemen. De immer lieftallige Audrey Hepburn bedankte voor een rol. Ook Ava Garner zei neen. Met de mooie Capucine (“North Of Alaska”) en de oogverblindende Claudia Cardinale (Once Upon A Time In The West”) vond hij prima vervangsters.
Peter Ustinov (“Quo Vadis?”), de oorspronkelijke acteur voor de rol van Clouseau, trok zich enkele dagen voor de start van de opnames terug. Edwards maakte uiteindelijk pas op het vliegtuig kennis met zijn nieuwe hoofdrolspeler Peter Sellers. De twee konden het best met elkaar vinden. Beiden hadden dezelfde visie over de figuur van Clouseau. Sellers was een grote fan van de komiek Stan Laurel. Zowel Edwards als Sellsers maakten van Clouseau een fysiek personage. Het is niet zozeer met woorden dat hij opvalt maar met zijn onhandig gedrag en het doorbreken van de pijngrens.
Het vreemde is dat er uiteindelijk vijf films verschenen. De eerste is helemaal niet zo grappig of grensverleggend. Het is pas met de introductie van Herbet Lom als de stressgevoelige Charles Dreyfus en Burt Kwouk als Kato, de huisgenoot van Clouseau, dat de humor wordt opgevoerd. Bovendien verliep het contact tussen Edwards en Sellers veeleer stroef en gespannen. Vandaar ook de zee van tijd tussen “A Shot In The Dark” en “The Pink Panther Strikes Again”. Ook het feit dat Sellers’ carrière een dieptepunt had bereikt met enkel nog reclamespots was doorslaggevend om Clouseau van onder het stof te halen. De latere films waren voor Sellers fysiek een marteling. Hij had al een aantal hartaanvallen gehad en in veel scènes waarin je zijn gezicht niet ziet, doet zijn stand-in al het werk.
De reeks kent ook zijn missers. Na de dood van hoofdrolspeler Peter Sellers in 1980 en de release van “Trail Of The Pink Panther” in 1982 werd de koe verder uitgemolken. Zo verscheen in 1983 “The Curse Of The Pink Panther”. Daarin werden alle veteranen uit de reeks opgetrommeld om de verdwenen Inspector Clouseau te vinden. Het resultaat is een complete verspilling van energie, tijd, geld en talent. Tien jaar later probeerde Blake Edwards het nog eens. In 1993 kroop de Italiaanse acteur Roberto Benigni (“La Vita È Bella”) tevergeefs in de huid van de diens zoon. Een ding is duidelijk niemand kan tippen aan Peter Sellers als Clouseau, en zo hoort het ook. En we hebben ook sterke twijfels of komiek Steve Martin Clouseau nieuw leven kan inblazen. Hollywood ziet het wel zitten.
De extra’s:
- Audiocommentaar van regisseur Blake Edwards tijdens The Pink Panther
- Originele bioscooptrailers
-Documentaires: “That’s Panthertainment” (46 min.), “Inside the Pink Panther” (30 min.) , “The Cartoon Phenomenon”
- Zes originele cartoons
- Featurette: “The Unknown Peter Sellers” (50 min.)
- 3 commercials met Peter Sellers
- Foto galerij: “Shots in the Dark”