Geef toe, een Deense film is niet meteen een film waaraan je spontaan aan denkt bij een avondje voor de buis. Misschien moet je dat in de toekomst wel eens doen. Want nieuwkomer Christoffer Boe pakt dankzij “Reconstruction” uit met een geslaagde liefdesaffaire vol mysterie en fantasie. Voor Coe gaat het niet zozeer over het vertellen van het verhaal maar eerder over de manier waarop het verhaal in beeld wordt gebracht.
De mooie Zweedse Aimee (Maria Bonnevie) is getrouwd met de oudere August (Krister Henriksson). Ze hoopt dat hij wat tijd voor haar kan vrijmaken. Zo evident is dat niet want August werkt aan een nieuw boek en is naarstig opzoek naar een passend einde. Aimee gaat dan maar op haar eentje stappen. Tijdens die uitstap botst ze op Alex (Nikolaj Lie Kaas). De twee voelen zich meteen tot elkaar aangetrokken. Het lijkt zelfs alsof de twee elkaar al eerder hebben ontmoet. Alex heeft een vriendin, Simone, maar dat houdt hem niet tegen om de nacht bij Aimee door te brengen. Vlak voordat August thuiskomt, spreken de twee af dat ze elkaar zeker zullen terugzien. De twee zien elkaar ook terug maar Aimee herkent hem niet meer. Zij is niet alleen. Ook voor Alex’ vrienden en Simone is hij een vreemde geworden, zelfs zijn appartement is verdwenen. Alex moet de feiten reconstrueren en zo achterhalen wat er aan de hand is.
Feiten, gebeurtenissen, woorden, zinnen, blikken en ideeën worden tijdens de film op verschillende momenten en in verschillende vormen gegoten. Hoe het allemaal in elkaar past en of het wel allemaal past, dat moet je samen met Alex achterhalen. De grens tussen fictie en realiteit is bijzonder klein. Zo wordt de rol van beide vrouwen gespeeld door dezelfde actrice. Daardoor kan je niet anders denken dan datgene wat Alex meemaakt een verhaal is. Eventueel het verhaal dat August aan het schrijven is. Maar je stelt dan ook meteen vast dat bepaalde gebeurtenissen zich afspelen buiten de wil van August zodat die denkpiste niet langer opgaat.
“Reconstruction” kan je dus niet zomaar in een vakje duwen. Het is tegelijk een voordeel als nadeel. Christoffer Boe wil duidelijk zijn kunnen tonen. Hij is een prima schrijver en regisseur, alleen moet hij alles beter leren doseren, less is more. Hij geeft de indruk dat hij slimmer is dan de kijker en zoiets werkt averechts en wekt de indruk dat hij vooral pretentieus wil zijn. Boe’s voorbeelden zijn David Lynch en Lars Von Trier. Invloeden van beiden vind je zeker terug. Maar Boe werkt best nog even aan zijn eigen stijl zodat we later kunnen spreken van een film à la Boe. Als winnaar van de Caméra d’Or is hij alvast op goeie weg.
De extra’s:
- Trailers