Een geslaagd debuut van Sidi Larbi Cherkaoui als choreograaf, die reeds opvallend aanwezig was in onder meer 'Iets op Bach' van Alain Platel.
De voorstelling zelf balanceert constant tussen extrema: rust tegenover drukte, tragisch aangrijpende beelden geconfronteerd met laconieke bekentenissen. Deze uitersten worden op een weloverwogen manier doorheen de voorstelling gestrooid waardoor de voorstelling nooit aan tempo moet inboeten en het anderhalf uur durende schouwspel als een Thalys voorbij schiet. Sidi Larbi Cherkaoui is er in geslaagd een bont gezelschap te laten aandraven. Op de scène wordt je dan ook geconfronteerd met enerzijds drie jonge, plooibare, viriele podiumkunstenaars en anderzijds met drie generaties vrouwen: een jonge 14-jarige spring-in't-veld, een dertig-jarige mature braziliaanse (die trouwens nog een zap mama verleden heeft) en een 59-jarige prima ballerina die persoonlijk mijn hart veroverde al was het maar door haar hoge diva-gehalte.
Er werd gekozen voor hedendaagse klassieke muziek om het geheel te ondersteunen. Een terechte keuze me dunkt, zeker nu deze ook live gebracht werd door Roel Dieltiens, een cellist die sterk interageerd met de zes dansers; vaak subtiel soms heel intens wanneer de dansers zich plots gaan ontpoppen tot een waar koor en zich ook hierin niet verliezen.
Kortom een heel goede voorstelling, die mag gezien worden.