Wat Matt Damon kan, dat kan ik ook moet John Malkovich gedacht hebben. De eerste speelde met bravoure een raadselachtige moordenaar in Anthony Minghella’s “The Talented Mr. Ripley”. De tweede speelt hetzelfde personage zoveel jaren later in “Ripley’s Game”. Buiten het feit dat Tom Ripley aanwezig is, vonden we geen excuus om dit als een vervolg te zien. De gelijkenissen tussen beide films zijn immers bijzonders schaars. “Ripley’s Game” heeft daarnaast ook een compleet andere look. Liliana Cavani heeft samen met cinematograaf Alfio Contini duidelijk voor een Europese aanpak gekozen.
Het verhaal begint in Berlijn. Daar probeert Tom Ripley (John Malkovich) een stel valse tekeningen te verkopen. De deal verloopt niet zoals gepland. Zijn partner in crime Reeves (Ray Winstone) krijgt het geld en blijft in de Duitse hoofdstad. Ripley die zoekt andere veiligere oorden op. Drie jaar later ontmoeten de twee elkaar terug in Italië. Reeves heeft zijn hulp nodig om een bende concurrenten uit de weg te ruimen. Ripley wil zelfs zijn handen niet vuilmaken en hij verwijst Reeves door naar Jonathan Trevanny (Dougray Scott). Deze eenvoudige lijstenmaker heeft leukemie en zou misschien wel een moord durven begaan om zijn gezin iets na te laten wanneer hij er niet meer is. Als 50.000 dollar hem niet kan overtuigen, dan verhoog je toch gewoon het bedrag.
Buiten het stukje in Berlijn, is Malkovich’s Ripley voor het eerste uur van de film meer een kijker dan een echte deelnemer. Van op afstand stuurt hij het eigenlijke hoofdpersonage, Jonathan, terwijl die leert omgaan met de gedachte dat hij iemand gaat vermoorden. Ripley noemt zichzelf een schepper, een improvisator. De dood van een stel schurken verbetert volgens hem daarom niet de maatschappij. Het maakt deel uit van het spel dat ze momenteel spelen. Allemaal goed en wel, maar waar is de Ripley gebleven van Matt Damon. Met zijn vertolking en die van Paltrow en Law hadden we een connectie. Damons Ripley was een ingewikkeld individu die door de omstandigheden meer en meer verstrikt geraakt in zijn web van leugens en intriges. Deze keer laat het personage en de eigenlijke film ons koud.
Een reden waarom we naar deze film hebben gekeken is ook Dougray Scott. De acteur is de zoveelste kanshebber om Pierce Brosnan op te volgen als 007. Persoonlijk zien we hem totaal niet zitten. Hij mist de uitstraling van Connery of Moore. Scott kon ons al niet overtuigen in “Mission Impossible II” en ook hier kan hij dat niet doen. Het enige moment waarop hij indruk maakte was toen hij heel koelbloedig naar zijn eerste slachtoffer liep en hem al even koelbloedig in de rug doodschiet. Maar dat is voor ons niet voldoende. Uiteindelijk houden ze Pierce gewoon best op post.