Sinds kort kan je in de winkel een aantal dvd’s vinden die behoren tot de “Rob Houwer Film Collectie”. Het is een verzameling van speelfilms waarvan Houwer voornamelijk op de credits staat als producent. Zelf studeerde hij aan de Filmacademie en Theaterwetenschappen van München. Hij is tevens een van de oprichters van de Duitse Nouvelle Vague van 1962. Een man die weet hoe films gemaakt moeten worden al lukt het hem de laatste jaren niet meer zo goed. De komst van de dvd’s zijn voor hem dan een kleine troost.
Paul Verhoeven is een naam die je automatisch associeert met het benenwerk van Sharon Stone in “Basic Instinct” (1992). Maar de Nederlander heeft daarvoor nog betere films gemaakt. Eentje daarvan is “Soldaat Van Oranje” (1977). Verhoeven baseert zich voor de film deels op zijn eigen belevenissen en herinneringen over de Tweede Wereldoorlog en deels op het werk van Erik Hazelhoff Roelfzeman. Het gaat over een groep van jongemannen wiens haast zorgeloos studentenleven plaats moet maken voor de harde realiteit door de Duitse aanval op Europa. Sommige jongens stappen in het verzet, anderen moeten wegens hun joodse afkomst vluchten, en er zijn er ook die de tred van de bezetter volgen. In de voornaamste rollen herken je Jeroen Krabbé, Rutger Hauer en Edward Fox. Houwers plannen voor een vervolg liggen door financiële problemen terug in het diepvriesvak.
Ate de Jong (“Een Vlucht Regenwulpen”) neemt de verfilming van Jan Wolkers besteller op zijn schouders. Hartstocht en obsessie dat zijn de twee voornaamste elementen in “Brandende Liefde” (1983). Die twee zaken voelt Jan Bosman (Peter Jan Rens) door zijn lichaam zinderen. Zeker als hij twee verschillende vrouwen ontmoet. Je hebt enerzijds zijn lerares Frans juffrouw Bonnema (Ellen Vogel) die snakt naar affectie en genegenheid zoals wij allemaal, en anderzijds heb je de levenslustige én getrouwde Anna (Monique van de Ven). De komst van Jan zorgt voor een groeiende haatrelatie tussen beide vrouwen.
In hetzelfde jaar prijkt Houwers naam ook op de affiche van “De Vierde Man”. Het is meteen Houwers vijfde film met Paul Verhoeven als regisseur. Deze keer nemen ze het boek van Gerard Reve onder handen. Jeroen Krabbé speelt de rol van een schrijver die in de ban raakt van Christine (Renée Soutendijk). In het dierenrijk durft het vrouwtje haar minnaar na de daad vermoorden. Zover komt het niet tussen de twee. Maar wat niet is kan nog komen. Verhoeven schopt met deze film af en toe opzettelijk tegen de schenen van de filmcritici. Zij verwijten hem immers dat hij steeds naar sensatie zoekt. Verhoeven doet er met de kruising van een man in speedo een schepje bovenop.
Voor “Het Bittere Kruid” (1985) neemt Kees Van Oostrum ons opnieuw mee naar de woelige periode van de Tweede Wereldoorlog. Deze keer volgen we de moeilijkheden die Sara en haar joodse familie ervaren door toedoen van de Duiters. Sara heeft tuberculose maar wordt door de vader van haar beste vriendin Greet uit het sanatorium verbannen. Later ontmoeten de twee vriendinnen elkaar opnieuw. De gezondheidstoestand van Greet gaat er deze keer op achteruit. Sara weet niet hoe ze met de situatie moet omgaan wanneer ze hoort dat Greets familie woont in een villa die ooit eigendom was van een joodse familie. Sara staat machteloos wanneer haar eigen familieleden een voor een in handen vallen van de bezetter.
Of Rob Houwer ooit nog het oude succes kan evenaren is twijfelachtig. De eigenzinnige man heeft graag controle over alles en iedereen. De tijden dat hij gewoon zijn ding mag doen zonder zich te moeten verantwoorden liggen al ver achter hem, alleen wil hij dat niet inzien. Met als gevolg bijvoorbeeld “De Gulle Minnaar” (1990) en het fiasco “De Zeemeerman” (1996). Misschien dat het hem lukt met “Het Woeden Der Gehele Wereld” maar dan moet die film ook nog gemaakt worden natuurlijk.