Het moet zo'n vier uur in de achtermiddag geweest toen ik uit mijn bed tuimelde - en ik niet alleen. Het VRO (Vlaams Radio Orkest, omdat ze een orkest zijn dat voor de radio werkt en omdat het, euh, Vlamingen zijn) was al aan het soundtsjekken voor de avond. Best grappig: een Sint-Baafsplein dat omzeggens enerzijds nogal aan de lege kant was, anderzijds vol stond met promotentjes met verveelde jobstudenten, een gigantisch podium met zonder klassieke muzikanten in sjieke kostuums, de dames met oorbellen, de heren met manchetknoopjes, én Roel Van Bambost... en dan... witte terrasstoeltjes!
Op een blaadje: dat is best een mal zicht.
Even nog staan uitwaaien aan de caravan, onder een donkere hemel die kleine koude traantjes plengde, foto's getrokken van het Bekend Volk in onze pimpstudio - Girls in Hawai, Absynthe Minded, The Germans, Heath Ledger - en dan iets lekkers gaan eten met goede vriend. Het werd iets aan het Spittburgerkraam. En laatste iets, want amper een dag later zou een onbekende, als clown optredende clown een aanslag op het arme kraampje weigeren opte eisen. Op dat moment waren we echter nog bekoorlijk gelukkig. En ja hoor, het kraakte en smaakte heerlijk, eerlijk.
Het concert van de filmmuziek op Sint-Baafs olv Dirk Brossé was heel aangenaam. Beelden van Dirk, de zijnen, het plein - het leek een beetje op een Kerstconcert, toen de donkerte viel - en de films waaruit ze muziek plukten, sierden het grote, eerder kleine scherm. Shakespeare in Love, Love Actually, Shrek 3, La vita é bella, Indiana Jones en Star Wars, iets van Wojciech (Kevin, voor de vrienden) Kilar, en natuurlijk ook James Bond. Rock on!
Achteraf ben ik alvast vroeg gaan slapen, zodat ik morgen - wat op datum van publicatie (woe 23 juli - red.) gisteren is, WOW - na het zware, lange werk toch nog wat kon gaan Vedetteren aan de caravan, mét vriendjes en vriendinnetjes!
Vanavond hopelijk nogmaals.
I love you guys... En Heath.