Moddi, Vooruit, Domzaal, 23 november 2011, Gent
Het vermoeiende trappenhuis van de Vooruit in Gent bracht me woensdagavond in de donkere Domzaal. Moddi, de nieuwste Noorse singsong hype, wachtte me op. Het album ‘Floriography’ is al een dik jaar uit maar heeft nu pas volle aandacht gekregen in het alternatieve underground genre. Terecht wel, want Moddi slaagt erin om een mooie mix te creëren tussen indiepop, postrock en singsong met klassieke invloeden. Toch hield ik mijn hart vast hoe ze deze mix live gingen presenteren.
Zanger Pål Moddi Knutsen, een echte romanticus, vraagt in begin van de set: Do you know romantic gravity? Dit is het begin van een lang gesprek met het publiek. Na zijn romantische uiteenzetting is het tijd voor de eerste reeks nummers. Oude nummers wisselen nieuwe nummers af. De melancholische aparte stem kenmerkt de muziek enorm. De emotioneel diepe songs worden gedragen door de cello en accordeon die een zwoel en langdurig geluid produceren. De mooiste nummers zijn die met gitaar en stem alleen. Pål Moddi Knutsen zingt over persoonlijke ervaringen zoals het zware touren, frustratie uitingen, liefde,... Het sinistere ‘Moonchild’ waar de zanger zelf aan piano gaat zitten gaat over zijn deprimerende ervaringen met grote steden.
Het laatste nummer ‘Rubbles’ is het meest frustrerende en donkerste van de set. De woede bij verontwaardiging is het onderwerp. De trage zang, de meeslepende cello en accordeon, stevige bas en drum maken het nummer tegelijk dramatisch en wonderschoon. Kippenvel. Engelse teksten worden afgewisseld door Noorse ballades, waar hij veel respect toont voor zowel de medemuzikanten als een oude man die hen hielp bij het schrijven van de songtekst. De drummer maakt origineel gebruikt van strijkstokken, samengestelde drumstokken en drumt zelfs soms met zijn handen. Het instrumentale geluid geeft perfect weer wat er in de teksten speelt . Toch kwamen de climaxen live minder goed tot uiting dan op de cd waardoor de hoogtepunten soms wat verloren gingen. Dit maakte de zang meermaals goed waardoor het minder opviel. Het bisnummer ‘Northern line’ maakte de avond nog persoonlijker. Opgedragen aan een zekere Liesbeth in de zaal zingt hij over de negatieve kant van het touren. Hij ontmoet zoveel mensen en ziet eindeloos veel plaatsen maar krijgt te weinig tijd om deze te verwerken en alles te onthouden. Gevoelige jongen, die Pål Moddi Knutsen!
Tomas Serrien