Ruis brengt Gent in beeld en geeft haar de klank van poëzie.
Deze keer met een gedicht van David Troch, De Leegte.
de leegte heeft er schoon genoeg van. stram
van het lange liggen kruipt ze onder het tapijt
uit. moeizaam komt ze overeind, slaat lagen
stof van zich af, stelt scherp. de leegte moet
het huis uit. ze morrelt aan de deur, vergeefs,
danst zichzelf dan maar door het sleutelgat.
eens op straat zuigt de leegte de longen vol
en verspreidt zich slinks. ze heeft ons binnen
de kortste keren omsingeld. staalhard staart
ze ons aan, dwingt ons de ogen neer te slaan,
in te binden. de leegte heeft niks te verliezen.
© David Troch
Beeld door: Neneh Moyson