In 2002 maakt regisseur Joe Carnahan het donkere maar fel gesmaakte Narc. Daarin is een glansrol weggelegd voor Ray Liotta. Acteur Tom Cruise is ook fan van de film. Van hem mag Carnahan zelfs de derde Mission Impossible maken. Creatieve meningsverschillen fnuiken die samenwerking nog voor de klus is geklaard. Ondertussen heeft Lost bedenker en maker J.J. Abrams die trilogie afgewerkt, en heeft Joe zijn eigen creatieve weg bewandelt met Smokin’ Aces. Als je die film bekijkt dan stel je wel de vraag hoeveel beter MI3 misschien wel had kunnen zijn met Carnahan als regisseur.
In Smokin’ Aces draait alles rond Buddy ‘Aces’ Israel (Jeremy Piven). De man begint zijn carrière als goochelaar maar werkt zich snel naar de top van de maffiawereld. Aanvankelijk onder het goedkeurend oog van maffiabaas Primo Sparazza. Maar Israel raakt al snel de pedalen kwijt. Hij stort zich in allerlei ongure praktijken die enkel voor de echte gangsters zijn weggelegd. Israel wordt een persona non grata. Wie hem doodt én zijn hart uitsnijdt, die krijgt de beloning van 1 miljoen dollar. Veel, heel veel criminelen voelen zich geroepen. Allemaal trekken ze richting een penthouse nabij Lake Tahoe waar Israel zich schuilhoudt. De FBI-agenten Messner (Ryan Reynolds) en Carruthers (Ray Liotta) moeten een bloedbad voorkomen, of het dodental toch enigzins beperken.
Smokin’ Aces doet qua verhaallijn denken aan de films van Guy Ritchie (Revolver) en Matthew Vaughn (Layer Cake) met dat verschil dat er nergens een spoor van Britse humor te bespeuren valt. Ook de attitude die de personages hanteren zie je nergens op het scherm. Wel krijg je een overrompeling van vreemde figuren die zijn ontstaan in het brein van Joe Carnahan. Zo zie je drie heel freaky broers, geboren uit dezelfde moeder maar van een andere vader, die nogal gewetenloos hun slachtoffers afmaken met onder andere een kettingzaag. Zangeres Alicia Keys waagt zich ook aan een filmcarrière. De dame waarvoor ik ben ‘gevallen’ start die carrière wel met een opvallende rol. Ze speelt een van de killers die met de hulp van haar collega en de andere criminelen de hele bovenverdieping van het hotel omverblaast.
Afgaande op dat alles had MI3 in handen van Carnahan dus waarschijnlijk een betere film opgeleverd, toch wat de bad guys betreft. Philip Seymour Hoffman is een talenvolle acteur maar echt slecht in de goede zin van het woord is hij nooit. J.J. Abrahms kon dus beter dezelfde regels toepassen voor zowel de ordediensten als de criminelen zoals in deze film namelijk shoot to kill. Over een dikke twee jaar pakt Carnahan uit met de film White Jazz. Da’s alweer een verfilming van James Ellroy (The Black Dahlia, L.A. Confidential). Ik ben alvast benieuwd aan welke figuren hij dan leven geeft.
De extra’s:
- Audiocommentaar
- Featurettes: de opstelling, het grote wapen
- Schiet ze neer: stunts en effecten
- Bloopers
- Cowboy-Einde
- Deleted and Extended Scenes