“Something’s Gotta Give” is niet louter je zoveelste romantische komedie. Het is er eentje met inhoud over mensen en steentjes die je verzamelt op het strand. Liefde en verliefdheid is iets van alle leeftijden. Je weet nooit wanneer het je gaat overkomen en hoe je ermee moet omgaan. Liefde kan mooi zijn als je stapelgek loopt van iemand zodat je rillingen voelt als je de persoon ziet en niet meer weet wat zeggen of doen. Liefde doet pijn als je gevoelens zo sterk zijn, maar niet versterkt worden door de andere persoon. Misschien kan het bekijken van deze film samen met die ene speciale persoon wel een duw in de juiste richting zijn.
Een ouwe vos lust ook wel eens een groen blaadje. Dat weten we allemaal. Alleen ligt er op het bord van Harry Sanborn (Jack Nicholson) niets anders dan een frisse, jonge en gezonde salademix. Tot zover de metaforische voorstelling. De realiteit is dat Harry van vrouwen, jonge vrouwen houdt. Meiden met eindeloze benen, een taille waar een wandelende tak zich achter kan verstoppen en die niet noodzakelijk een hoog diploma moeten hebben. Om een of andere bizarre reden houden de dames ook van hem. Maar de seks mag dan nog zo goed zijn, slapen doet Harry alleen. Zijn jongste verovering heet Marin (Amanda Peet), de dochter van schrijfster Erica Barry (Diana Keaton). De twee gaan een romantisch weekendje in de Hampton’s tegemoet, maar dan komt moeder binnengewandeld terwijl Harry in zijn ondergoed de ijskast bestudeert. Wat is er dan erger? Vertellen dat hij geen inbreker is of dat hij met haar dochter uitgaat? Er is namelijk een leeftijdsverschil van pakweg 40 jaar. Na wat onwennig gedoe blijft iedereen samen voor het weekend. Dat is maar goed ook want niet veel later snellen ze naar het ziekenhuis, want Harry’s hart blijft even stilstaan. Hij moet veel rusten van dokter Julian (Keanu Reeves) en dat doet hij dan ook bij Erica. Die is daar aanvankelijk niet gelukkig mee, want een onuitstaanbaar iemand als Harry kan ze tijdens het schrijven van haar jongste toneelstuk best missen. Al ontpopt Harry zich meer en meer als haar eigenste muze.
In “What Women Want” was er nauwelijks sprake van een vonk tussen Mel Gibson en Helen Hunt, maar deze keer is het wel bingo voor Nancy Meyers. Het samenspel tussen Diane en Jack is zalig. Ergens weten we wel dat ondanks de twee elkaar in het begin haten, ze uiteindelijk wel gevoelens voor elkaar zullen hebben, maar dat zet absoluut geen domper op de vreugde. De reactie van de twee als Harry Erica onverwachts naakt ziet, zet je best zelf niet om in de praktijk. Het kan de situatie met jouw lief ingewikkelder maken en het wordt je zeker niet in dank afgenomen. Het levert wel een goeie lachbui op. Net zoals de dolgedraaide emoties van Erica tijdens het schrijven. De ene minuut komt ze niet bij van het lachen en ettelijke seconden later kan ze met haar tranen een vloedgolf veroorzaken in de woestijn.
Frances McDormand, Amanda Peet en Keanu Reeves hebben een beperkte inbreng. Storend is dat niet, omdat de twee hoofdrolspelers uitstekend werk verrichten. De scène tussen de twee in het midden van de straat is meesterlijk geschreven. Erica vertelt tot tranen toe dat ze verliefd op hem is, terwijl Harry geen woorden vindt. Zij is door hem het noorden kwijt en hij door haar, alleen weet hij niet hoe hij zich als boyfriend moet gedragen. Uiteindelijk vraagt ze hem of hij weet wat ze nu voelt. Opnieuw moet Harry verstek laten gaan en na een laatste kus, antwoordt ze zelf:“This is heartbroken”. De romanticus in ons komt dan helemaal naar boven. Alleen voor deze scène moet je de film zeker bekijken. Voor de extra’s op de dvd moet je het dan weer niet doen, want buiten de audio commentaren, een kort promotiefilmpje en een kijkje op de set bevat de dvd maar weinig interessant materiaal. Alleen Jack Nicholson die “La vie en rose” zingt is nog mooi meegenomen.
De extra’s:
- Audio commentaar Nancy Meyers & Jack Nicholson
- Audio commentaar Nancy Meyers & Diane Keaton
- 1 deleted scene
- Rondleiding in het huis in Hampton door Amanda Peet
- Trailer