Nog even en dan komt “Star Wars Episode III Revenge Of The Sith” in de zalen. Maar ik behoor tot de lucky few die nu al weten hoe Anakin Skywalker omgevormd wordt tot Darth Vader. En dat zonder dagenlang in een rij te moeten wachten. De uitgebreide body search op enig opnamemateriaal voorafgaand aan de vertoning had ik er graag voor over. Gewonnen met een speciaal Star Wars krasbiljet van de Nationale Loterij heb ik niet. Maar George Lucas mag zich wel een winnaar noemen. Hij heeft met dit sluitstuk eindelijk een goeie film afgeleverd. Waarom? Dat kan je lezen zonder dat ik al teveel prijsgeef.
In een galaxy far far away woedt er reeds lang een hevige strijd met winnaars en verliezers aan beide kanten. Kanselier Palpatine is de krijgsgevangen van Generaal Grievous, de leider van de Separatisten. De twee Jedi’s Obi-Wan Kenobi en Anakin Skywalker moeten hem bevrijden en zowel Grievous als Graaf Dooku uitschakelen. Die opdracht is nog maar het begin van een groter gevecht. Anakin Skywalker, de uitverkorene die evenwicht moet brengen in the Force staat voor een verscheurende keuze. Yoda’s advies dat hij dingen moet leren loslaten wordt beïnvloedt door de toenemende macht die Palpatine op Anakin uitoefent. De padawan zit tussen twee vuren. Nachtmerries voorspellen immers een nefaste afloop voor een dierbare. Zelf wordt Anakin belemmerd in zijn groei naar de Jedi die hij voorbestemd is te worden. De machtsstrijd tussen de Jedi Council en de donkere Sith Lord Darth Sidious vertroebelt Anakins geest. Wie vertelt de waarheid en wie kan hij nog vertrouwen? Moet hij het allerbelangrijkste in zijn leven opgeven of net datgene redden door zijn eigen ziel te verkopen aan de duivel.
George Lucas en zijn team hebben lessen getrokken uit de twee vorige tegenvallende films. Dit derde deel zit vol actiemomenten, spanning en avontuur. Er wordt gretig gebruik gemaakt van de lichtzwaarden, oude en nieuwe droids en andere digitale speeltjes. Het openingsgevecht boven de planeet Coruscant oogt spectaculair net zoals de (letterlijk) verhitte confrontatie tussen Obi-Wan en Anakin. Maar ook de persoonlijke strijd word hard gespeeld. In “Attack Of The Clones” zijn de rustmomenten vrij langdradig en daardoor slaapverwekkend. Hier is dat niet het geval. En dat is de grote verdienste van Hayden Christensen. Ik denk dat Christensen stiekem acteerlessen heeft gevolgd. De jongeman brengt het er stukken beter vanaf dan in de vorige film. Weg is de irriterende puber die constant “Yes, master” prevelt (al doet hij het aan het begin nog een paar keer). Weg is zijn houterige verschijning die achter alle feiten aanloopt. Deze Anakin Skywalker is een licht gespierde jongeman die vecht tegen zijn angsten. Iemand die door toedoen van de donkere kant van the Force tot gruweldaden in staat is. Slechts één enkele keer is het allemaal wat te theatraal geacteerd, maar het is Darth Vader vergeven.
Het is absoluut de donkerste film uit de hele reeks. Een memorabel moment waar ik alvast even moest slikken was het ogenblik dat het tij keert voor de Jedi’s en er een ware genocide plaatsvindt. Met de half alien half robot Generaal Grievous heeft dit verhaal een meer dan waardig booswicht. Gelukkig is hier en daar een vleugje humor niet veraf. Daar zorgt vooral R2-D2 voor. Verder is Yoda wat ouder geworden maar vechten als geen ander kan hij nog steeds. Ook Ewan McGregor als Obi-Wan en Ian McDiarmid als Palpatine spelen hun respectievelijke rol met glans.
Nathalie Portman krijgt deze keer een passievere rol toebedeeld waardoor ze jammer genoeg te weinig screentime krijgt. De moeder van Luke en Leia verdient beter. Maar gelukkig weten we nu van wie Leia haar haarsnit heeft geërfd. Naar het einde toe forceert Lucas zich. Hij wil precies te snel alle eindjes aan elkaar knopen en gaat daardoor te licht over de kleine dingen die evenveel tellen als de grote actiescènes. De film duurt 140 minuten, maar voor dergelijke eindjes mag je gerust je tijd nemen. Het is intrigerend als je ziet hoe “Revenge Of The Sith” de brug vormt naar “A New Hope” en de andere oorspronkelijke films. Dit deel moet je gewoon bekijken. Het is een waardig slot van een cinematografisch icoon. Voor een laatste keer schrijf ik het met een zekere dualiteit: may the Force be with you.