Stippels en Pixels is de eerste tentoonstelling van de stichting Liedts-Meesen. Ze kadert in hun socio-cultureel project ‘De Cirk’ in de Zebrastraat.
En zoals dat bij de meest intrigerende projecten het geval is, gaat ook aan dit project een hele geschiedenis vooraf.
Tijdens de industriële periode in Gent aan het eind van de negentiende eeuw schoten de arbeiderswoningen als paddenstoelen uit de grond. Ook in de Zebrastraat. De toenmalige stadsarchitect Charles Van Rysselberghe ontwierp de plannen voor wat in 1908 een uniek cirkelvormig plein werd met daarrond 21 afzonderlijke huizen met zestig appartementen.
Tot de jaren 90 duurt het rooskleurige verhaal.
Aan het eind van de jaren negentig doofde het leven er uit. Het gevaar van de sloophamer dreigde. Tot de stichting Liedts-Meesen er zich mee kwam moeien. Op de openbare verkoop ontpoppen ze zich tot ware redders van een hele brok Gentse cultuur. Ze pompen er vele geld in en doen dit dan ook nog met de nobele bedoeling er een socio-cultureel project van te maken.
Om een lang verhaal kort te maken, er wordt een getalenteerd architect bijgehaald, de Cirk wordt terug in zijn oude glorie hersteld en biedt nu onderdak aan onder andere gastprofessoren, kunstenaars en jonge gezinnen. Er wordt een ontmoetingsgedeelte in het leven geroepen en als kers op de taart biedt een prachtige tentoonstellingsruimte kansen aan jonge kunstenaars.
En nu zijn we dan eindelijk beland aan het onderwerp van deze review: Stippels en Pixels.
Misschien heeft de aandachtige lezer uit mijn verhaal al kunnen opmaken wat het vertrekpunt van de tentoonstelling is geweest. De naam van de stadsarchitect, Charles Van Rysselberghe, heeft misschien een belletje doen rinkelen. Hij is de broer van Theo, zowat België’s belangrijkste vertegenwoordiger van het neo-impressionisme. Hij vormt één van de uitgangspunten van de tentoonstelling.
De stippel vormt de basis voor de beeldvorming in het 19de eeuwse pointillisme en is het vertrekpunt van de tentoonstelling geweest. Dan wordt het pas echt interessant om de analogie te zoeken met de pixel van de digitale beeldvorming. De tentoonstellingsruimte is een gekke mix van pointillistische schilderijen en videoprojecties. Tussen werken van Georges Lemmen, Paul Signac, Theo van Rysselberghe en Henry Van de Velde hangen werken van Roy Lichtenstein en Andy Warhol. Daarnaast krijg je ook allerhande videoprojecties van computeranimaties. Er is zelfs gedacht aan het interactieve. Er is een ruimte voorzien waar je pixels kan laten bewegen met geluid, zo snel als je wil, je kan de rotatie regelen,...
Het geheel is een fantastische ontdekking van principes die hyperhedendaags lijken, maar al veel vroeger begrepen en toegepast werden. Omgekeerd zien we hetzelfde. In de videofilm van Pfaffenbichler en Schreiber herken je kleurenvlakken à la Mondriaan.
Je vindt de tentoonstelling Stippels en Pixels in de Zebrastraat. Je wordt allerhartelijkst ontvangen, krijgt in ruil voor 2.5 een toegangsticket voor de tentoonstelling en een booklet. De tentoonstelling loopt tot tien april.
Woe-Vr: 13u-17u
Za-Zo: 13-18u
Gesloten op maandag en dinsdag
Zeer veel andere informatie vind je op de site van de stichting:
www.zebrastraat.be