“Look up in the sky, see? It's a bird. It's a plane. No, it's... .” wat het is, blijft onbeantwoord maar de aandachtige filmkijker die kent het antwoord. Na jaren van afwezigheid zweeft Superman, de man van staal, opnieuw doorheen het luchtruim, en wandelt hij incognito tussen de gewone stervelingen als de iet wat sullige journalist Clark Kent. In zijn kielzog volgt zijn grote liefde Lois Lane en aardsrivaal Lex Luther. Het is de tijd van de heropstanding in Hollywood denk maar aan Batman, Terminator en James Bond. De nieuwste incarnatie heet dan ook toepasselijk “Superman Returns”.
Vier jaar geleden ontdekken wetenschappers restanten van Krypton, de thuisplaneet van Superman. De man van staal wil met eigen ogen zien of er nog anderen de explosie hebben overleefd. Na vier jaar keert de man in het blauwe pak en rode cape terug naar de aarde. In die tijd is er het een en ander veranderd. De grootste verandering is dat zijn eeuwige liefde Lois Lane moeder is geworden. Ondanks een winnend journalistiek artikel “Waarom de wereld Superman niet nodig heeft”, is haar liefde voor hem nooit kleiner geworden. Wie en wat ook niet is veranderd is Lex Luther. Hij wil nog steeds de wereld veroveren of beter hij wil een nieuwe wereld maken. Hij doet dat met de hulp van diamanten die eigendom zijn van Superman en die is daar natuurlijk niet zo gelukkig mee.
Bryan Singer heeft voor deze wederopstanding het derde deel van X-Men aan zich voorbij laten gaan. Je kan het hem niet kwalijk nemen dat hij voor een nieuwe uitdaging kiest (al had ik een beter sluitstuk van die trilogie verwacht). Je neemt hem ook niet kwalijk dat hij een deeltje X-Men met zich heeft meegenomen namelijk acteur James Marsden (bekend als Cyclops). Singer veranderde bij zijn aantreden het geweer van schouder, en overtuigde de producenten welk verhaal ze moesten vertellen (de link tussen de oude films en de huidige maatschappij, wat componist John Ottman ook perfect weergeeft in zijn mix tussen eigen werk en het bekende thema van John Williams). Singer is ook verantwoordelijk voor de herrijzenis van Marlon Brando. De overleden acteur speelt in de oorspronkelijke “Superman” (1978) Jor-El, de vader van Superman. Singer ging grasduinen in de archieven en vond er een pak ongebruikte filmbeelden die hij tenvolle benut.
De onbekende Brandon Routh treedt in de voetsporen van Christopher Reeve als de held van dienst. Hij haalde het van een pak bekende koppen zoals Nicholas Cage. Zoveel ervaring heeft Routh niet (je kent hem misschien uit een aflevering van “Will & Grace”) maar hij trekt moeiteloos het pak aan. De bijhorende haarsnit en ‘Kenny-curle’ maakt hem compleet. Maandenlang heeft de acteur geoefend op zijn lift off en manier van vliegen zodat het allemaal heel naturel overkomt. Zelfs zijn gevoelige kant schrikt hem niet af. Dat is merkbaar als hij praat met Lois: “You wrote that the world doesn't need a saviour, but every day I hear people crying for one.” Zeg dus niet zomaar een lege spierbundel of hete brok tegen deze held. “There’s no impression as the first impression” vertelt Singer en gelijk heeft hij. Hij heeft de juiste Superman gevonden, maar actrice Kate Bosworth (“Blue Crush”) kan als Lois Lane niet overtuigen. Het is pas halfweg de film dat je enige sympathie voor haar krijgt, en dat dankt ze vooral door haar moederinstinct dat naar bovenkomt. De magie tussen hem (Superman), hem (Clark) en haar kan een extra dosis power gebruiken. Dat wordt dan iets voor de sequel. Power dat heeft Kevin Spacey dan weer teveel als de duivelse Lex Luther. Zijn malice is steeds teveel van het slechte, en daardoor absoluut niet meer geloofwaardig, zelfs voor een Superman-film. Is deze film nu goed of slecht, het is kantje boordje. Zeker is dat de cast en crew een nieuw stevig fundament hebben gelegd waarop gebouwd kan worden.
De extra's:
- Deleted Scenes
- Documentary
- Requiem for Krypton: The Making of Superman Returns
- Jor- El weer tot leven brengen
- Outtakes
- Trailers