Uw recensenten van dienst waren vorig jaar, in tegenstelling tot Pitchfork, behoorlijk enthousiast over de tweede langspeler van Suuns, ‘Images Du Futur’. De Canadese Krautrockers stonden op 30/09 in de balzaal van de Vooruit, wat ons een uitgelezen kans leek om het viertal eindelijk eens aan het werk te zien.
Klank zonder beeld. Een half volgelopen balzaal wachtte vol spanning op de opkomst van de Canadezen, en werd ondertussen getrakteerd op een noisy intro. Na dit bombastisch begin verscheen de band op het podium om ‘Mirror Mirror’ in te zetten, een nummer dat wat deed denken aan Soulwax ten tijde van ‘Much Against Everyones Advice’. Een knaller, dus.
Suuns wilden hun nummers zoveel mogelijk in elkaar laten overlopen, waardoor de interactie met het publiek tot een minimum beperkt bleef. Psychedelische, doch sobere, projecties moesten de sfeer en het opzwepende karakter van de muziek ondersteunen. Het deed ons echter meer denken aan ‘Windows Media Player’-visuals, wat geen compliment is. Suuns bouwden nauwelijks op, waardoor een muur van geluid als ‘2020’ (onze favoriet van het laatste album) of ‘Bambi’ jammer genoeg niet of nauwelijks bij het publiek aansloegen.
Ook in de daaropvolgende nummers overheerste de bas (ja, zelfs te veel voor onze oren!) en was er weinig ruimte voor verfijning. Af en toe namen Suuns wat gas terug, zoals bij het gemoedelijke ‘Sunspot’. De mannen uit Montréal (H514/438) slaagden er echter niet in om hun rustigere nummers boeiend genoeg te brengen. Het publiek reageerde - terecht - maar lauw. Al kon de band ons af en toe tot een ingetogen danspasje verleiden, zoals op ‘Arena’, al werd ook dat nummer wat langer gerokken dan ons lief was.
Een beetje vreemd was het dan ook toen Suuns na hun set terug de planken opkwamen voor enkele bisnummers. Voor ons hoefde het al lang niet meer. Als dit anderhalf uur een beeld uit de toekomst was, dan blijven wij liever hangen in het verleden. In 1975 bij NEU!, bijvoorbeeld.
Corneel Wille
Ferris Vandierendonck
Nelis de Mayer