Eenzaamheid is niet zeldzaam en vreemd, maar een centraal en onvermijdbaar feit van het menselijk bestaan. Dat schrijft Thomas Wolfe in “God’s Lonely Man”. Die eenzaamheid staat centraal in “Taxi Driver” (1976). Een karakterfilm van Martin Scorsese waarin Robert De Niro tegen wil en dank de heldenrol speelt. De 12-jarige Jodie Foster kruipt in de huid van een kleurrijk hoertje. Dát en nog veel meer maakt van “Taxi Driver” een must see film, eentje die ik zelf eindelijk van mijn lijstje mag schrappen.
Ex-marinier Travis Bickle (Robert De Niro) wordt taxichauffeur. De 28-jarige lijdt aan slapeloosheid, is verslaafd aan pillen en heeft een ongezonde eetgewoonte. Zijn nieuwe job versterkt zijn visie op het leven. Hij vindt dat er eindelijk iemand moet afrekenen met de rotzooi op straat. Iemand zoals senator Charles Palantine (Leonard Harris) die een gooi doet naar het presidentschap. Travis’ mening over deze man wordt weliswaar gekleurd door Betsy (Cybill Sheperd). Zij is een van de medewerkers van Palantine. Betsy wordt tevens het object van Travis’ verlangen, maar er is een duidelijk verschil tussen de twee. Travis distantieert zich meer en meer van alles wat er rond hem afspeelt. Deels door zijn toenemende afkeer voor alles en iedereen die in zijn taxi belandt en deels door Betsy’s afwijzing. Als de wereld een betere plaats moet worden, dan zal hij er zelf voor moeten zorgen.
Als tactiek om in de running te blijven voor het regisseren van “Taxi Driver”gaat Scorsese naar elk feestje waar schrijver Paul Schrader is. Hij laat dan een paar keer vallen dat hij die film wilt doen. Maar producenten Julia en Michael Phillips vertellen hem dat hij zich nog echt moet bewijzen als regisseur. Scorsese had toen enkel “Boxcar Bertha” geregisseerd. Dus doet hij dat. Hij draait samen met Robert De Niro “Mean Streets” en werkt ijverig aan “Alice Doesn’t Live Here Anymore”. Ondertussen wint De Niro een Oscar voor “The Godfather: Part II”. Op de set van “Alice Doesn’t Live Here Anymore” maakt hij kennis met Jodie Foster. Later belt haar naar Fosters moeder. Hij wil immers haar dochter graag voor de rol van een jong hoertje in “Taxi Driver”. Aanvankelijk verklaart die moeder hem voor gek. Maar uiteindelijk belandt de kleine Jodie op de achterbank van De Niro’s taxi. Waar Scorsese in de film zelf ook belandt.
Er speelt zich van alles af op de achterbank van een auto. Iemand die meer weet en ziet dan dat hij zou willen, is een taxichauffeur. Zijn achterbank wordt een oord van verderf en toch moet hij discreet zijn cliënteel van de ene plaats naar de andere brengen. De Niro’s personage ondergaat een verandering tijdens de film van doorsnee burger tot een halve skinhead vol haatgevoelens en met zijn wijsvingers aan de trekkers van ettelijke pistolen. Dat soort van held loop je liever niet tegen het lijf. Als De Niro ooit tegen jou zegt: “Are you talking to me?” dan ren je best voor je leven, maar dan kan het best al te laat zijn. “Taxi Driver” is een waardige laatste film waarmee componist Bernard Hermann zijn carrière afsluit. Voor de gelegenheid zit de dvd verpakt in een mooie doos met daarin nog een aantal foto’s uit de film. Je krijgt ook nog een “senitype”. Dat is een stukje beeld uit de film dat digitaal werd bewerkt en gereproduceerd. Zeker de moeite waard is “de making of” waar alle betrokkenen hun visie, ervaringen en opmerkingen geven over de film. “Taxi Driver” is dus niet zomaar een klassieker. Het is er eentje om te hebben.
De extra’s:
- Trailer
- Making Of (70 min.)
- Photo montage (8,52 min.)
- Storyboard sequence (3,47 min.)
- Original creenplay
- Advertising Materials (1,33 min.)
- Talent profiles