Toen vrienden me vroegen naar welke dvd ik recent nog heb gekeken fronsten ze even de wenkbrauwen. Ik antwoordde namelijk dat ik net een overdosis van Barbra Streisand achter de rug had. 4 van haar films zitten namelijk samen in een dvd-box. Je weet, je moet alles eens gezien hebben of toch minste het hebben geprobeerd. Dus was het tijd om la Streisand nog eens te bekijken. Nog eens, want ik hoor haar nog steeds “Papa, can you hear me” zingen. Dat komt ervan als je in een ver ver verleden “Yentl” hebt gezien.
Alles wat je over haar hebt gehoord is waar. Ze heeft een rotkarakter en een grote neus, maar ze kan wel zingen zoals Céline Dion. En ze is net zoals Cher een gay-icoon. Al die eigenschappen toont ze ook in de films “Funny Girl”, “Funny Lady”, For Pete’s Sake” en “The Owl And The Pussycat”. Samen heet dat dan “The Barbra Streisand Collection”.
Met “Funny Girl” zette Barabra in 1968 haar eerste filmstapjes. Het jaar daarna kreeg ze voor die rol meteen een Oscar. Kwestie van dat al meteen achter de rug te hebben. Barbra speelt daarin Fanny Brice. Zij is actrice, alleen weet niemand dat behalve dan haar moeder. Zoals elke moeder gelooft ze in het talent van haar dochter. De toekomst ziet er veelbelovend uit nadat Fanny een dolgedraaide rolschaats-act uitvoert. Ook op persoonlijk vlak zit het goed. Nick Arnstein (Omar Sharif) valt voor haar charmes. Alleen zorgt zijn gokprobleem voor kopzorgen.
De 8 Oscar-nominaties voor “Funny Girl” zaten er voor iets tussen dat er in 1975 een vervolg kwam, getiteld “Funny Lady”. En die film werd op zijn beurt bekroond met 5 Oscar-nominaties. Het huwelijk tussen Fanny en Nick heeft geen stand gehouden. Gelukkig kan Fanny zich troosten bij songwriter Billy Rose (James Caan). Hij heeft een eigen club en dan is het ook logisch dat Fanny daar regelmatig een liedje brengt. Die liedjes zijn vooral geschreven door John Kander. Hij pende onder andere nummers neer voor de films “Cabaret” en “Chicago”.
Tussen Omar Sharif en James Caan, wil een vrouw wel eens wat anders. In “The Owl and The Pussycat” kiest ze voor George Segal, ongeveer toch. De twee wonen in hetzelfde appartementsgebouw maar ze komen niet goed met elkaar overeen. Hij typt lustig op zijn schrijfmachine en zij gaat even lustig om met de mannen die haar bezoeken. Maar al hun geklaag tegen elkaar levert niets op. Ook de huisbaas heeft er genoeg van en hij gooit de twee op straat.
Lang heeft Barbra niet op straat moeten zitten, want daar is Michael Sarrazin. Hij speelt haar echtgenoot in “For Pete’s Sake”. Een echtgenoot waar zij veel voor over heeft. Als Henrietta leent ze geld van een stel oplichters. Dat geld gebruikt Pete als investering. Maar ze moet dat geld natuurlijk ooit eens teruggeven. En dan loopt het natuurlijk fout. Voor de geïnteresseerden geef ik nog mee dat vier andere films van Barbra: “What’s Up, Doc”, The Main Event’, “Up The Sandbox” en “Nuts” in een andere dvd-box zijn gebundeld. Met als extra een concert van Barbra. Maar daar heb ik nu nog geen zin in, can you blame me… .
De extra’s:
- Audiocommentaar Peter Yates
- Filmografieën
- Trailers
- Documentaire Barbra in filmland (10 min.)
- Documentaire Dit is Streisand (6 min.)
- Muzikale hoogtepunten uit de film