De naam van Jason Bourne kennen we ondertussen sinds Matt Damons herinterpretatie van dit personage in “The Bourne Identity” (2002). Deze bij momenten visueel zeer geslaagde actieprent, vooral de korte opstoot met de agenten in het park en in de ambassade, gaf ons een kijk in het turbulente leven van een huurmoordenaar met geheugenverlies. Na afloop wilden we graag tekenen voor een nieuwe afspraak. Matt Damon die zag het ook zitten en ook zijn vrouwelijke tegenspeelster Franka Potente liet zich eveneens overhalen. Regisseur Doug Liman werd vervangen door Paul Greengrass (“Bloody Sunday”). Het resultaat is een door elkaar geschudde film geworden, die zowaar beter is dan het origineel. Componist John Powell (“Paycheck”, “The Italian Job”) werd opnieuw gevraagd voor de muziek.
Toen we “The Bourne Identity” in de bioscoop zagen, was de muziek compleet aan ons voorbijgegaan. Pas met de dvd-release hebben we de score leren ontdekken en appreciëren. Rouwig zijn we er niet om, want Powell levert uitstekend werk af. De muziek volgt heel mooi het beeld en de actie. Vooral het laatste nummer op die soundtrack “Drum And Bass Remix” is zalig om naar te luisteren. En net zoals bij het origineel zorgt Powell voor layback music bij “The Bourne Supremacy”.
Voor deze sequel hergebruikt Powell gekende thema’s die hij in de vorige prent meermaals liet horen. Jij opent de film met bekend werk. De dreigende score uit “Main Titles” is prominent aanwezig. Alleen gaat die dreiging uit deze keer over in meer vakantiegetinte melodieën (“Goa”). Het frisse deuntje maakt op zijn beurt plaats voor donkere klanken (“The Drop”) die ons geruststellen dat Jason en Marie nog steeds op de vlucht zijn. Elk componist die meewerkt aan een sequel waarvan hij ook bij het origineel betrokken was doet dat. Het publiek verwacht nu eenmaal herkenbaarheid, maar ergens wil je als luisteraar ook nog verrast worden. Die verrassing is deze keer niet zo nadrukkelijk aanwezig. Zo gebruikt hij haast volledig het nummer “Treadstone Assasins” in “To The Roof” en “Moscow Wind Up”. Wie de twee naast elkaar legt die zal de gelijkenis treffend (en inspiratieloos) vinden.
Powells muziek is in “The Bourne Supremacy” steeds aanwezig alleen hoor je ze zelden of nooit (“Gathering Data”, "Nach Deutschland”). Je moet echt al vertrouwd zijn met de muziek uit de eerste film of gewoon houden van scores zodat je er gaat opletten. Op de momenten dat de muziek een grotere rol moet opeisen slaagt Powell daar volledig in. Afsluiter op de soundtrack is deze keer “Extreme Ways” van Moby. We hoorden het nummer reeds op het einde van “The Bourne Identity”, maar toen haalde het de cd niet. Deze keer dus wel, al hadden we toch liever een andere “Drum And Bass Remix” gehoord. Maar dat is dan gewoon voor de volgende keer. Matt Damon, Franka Potente en John Powell, we maken graag met jullie een nieuwe afspraak over een paar jaar.
1. Goa 2:59
2. The Drop 3:42
3. Funeral Pyre 2:21
4. Gathering Data 1:54
5. Nach Deutschland 2:40
6. To The Roof 5:32
7. New Memories 2:48
8. Berlin Foot Chase 5:16
9. Alexander Platz / Abbotss Confesses 3:35
10. Moscow Wind Up 6:55
11. Bim Bam Smash 5:09
12. Atonement 1:32
13. Extreme Ways – Moby 3:56