Er was eens…zo beginnen alle sprookjes. Als je echt van deze verhalen wilt genieten dan moet je ze lezen of voorlezen. Maar tegenwoordig zet je de kleintjes sneller voor het televisietoestel en start je de dvd. Kinderen heb ik zelf niet en de verhalen in boekvorm ook niet, dus laat ik mij onderdompelen in de sprookjeswereld van onder andere Hans en Grietjes via de film “The Brothers Grimm”.
Wilhelm (Matt Damon) en Jacob (Heath Ledger) zijn de beruchte en de beroemde gebroeders Grimm. Die titel verdienen ze door het verjagen en verbannen van allerlei ongewenste bezoekers, zoals heksen, uit menige kleine dorpen. Echte helden zijn ze echter niet want het is allemaal doorgestoken kaart. De broers moeten toch met iets hun boterham verdienen, nietwaar. In opdracht van de Fransman Delatombe (Jonathan Pryce) moeten de twee de verdwijning van 9 kinderen uit het dorpje Marabaden onderzoeken. De twee denken dat het allemaal opgezet spel is van hun concurrenten. Maar het toverbos en een toren waar een koningin voor eeuwig slaapt doen anders vermoeden.
Wie vertrouwd is met kinderverhalen zal makkelijk de verwijzingen naar enkele sprookjes herkennen. Zo wandelt Roodkapje nietsvermoedend doorheen het bos terwijl de boze wolf haar achtervolgt. Hans en Grietje zoeken hun verdwenen leeftijdsgenoten en gebruiken broodkruimels om hun weg terug te vinden. Maar regisseur Terry Gilliam is onderweg zelf de weg kwijtgeraakt. Hij overlaadt zijn film met van alles en nog wat waardoor je de bomen in het bos niet meer ziet. En als die bomen nog magische bomen zijn die uit zichzelf voorbewegen dan loop je al sneller verloren. Een kikker die ik kon kussen opdat die mij de weg zou tonen had ik niet voorhanden, dus bleef ik tevergeefs naar het noorden zoeken.
Films van Gilliam zijn altijd wel bijzonder en wat excentriek. Zo speelt hij naar goede gewoonte met ongewone camerastandpunten. Hierdoor komen zijn personages vaak op een vreemde maar amusante manier in beeld. Alleen is het jammer dat het ongewone en het amusante niet verwerkt zit in het scenario en de vertolkingen. Heath Ledger en Matt Damon komen te geforceerd over. Het is alsof ze persé grappig willen zijn en daar wringt vooral het schoentje. De acteurs moeten zichzelf niet zozeer bewijzen, just go with the flow was beter geweest. Ergens vermoed ik dat Johnny Depp toch met meer succes een van de rollen had kunnen spelen. Jonathan Pryce vertolkte nog de hoofdrol in “Brazil” (1985). Dit keer moet hij het stellen met een bijrol die zich vooral kenmerkt door een smaakloos accent. Eeuwige schoonheid Monica Bellucci (“Malena”) heeft dringend ook nog eens een filmrol nodig waarin ze zichzelf kan en mag bewijzen als actrice in plaats van gewoon mooi wezen met haar…euh…twee talenten.
Sprookjes moeten ons vooral beklijven, boeien en laten wegdromen maar dat doet deze film niet. Neen, dan heb ik nog meer genoten van “Lost In La Mancha” Terry’s mislukte poging tot het verfilmen van Don Quichote. En ze levenden nog lang en gelukkig, zo eindigen sprookjes en zo eindigt ook dit stukje over “The Brothers Grimm”. Misschien dat ik toch beter gewoon de boekversie aanschaf en iemand zoek die het gewoon voorleest.