Het was al een hele tijd geleden dat ik “The Dancer Upstairs” had gezien in de bioscoop. Toen moest ik noodgedwongen kijken naar een gedubde Spaanse versie. En als er iets is waar ik een hekel aan heb dan zijn het gedubde versies. Met uitzondering van de betere animatiefilms. Dankzij de dvd-release van “The Dancer Upstairs” heb ik de film nu ook in zijn oorspronkelijk versie kunnen zien. Taal maakt een duidelijk verschil, want deze keer heeft de film mij veel meer kunnen boeien.
Een kleine jongen loopt met zijn rugzak een café binnen. Hij heeft een boodschap voor zijn vader. Kort nadat de twee elkaar hebben gevonden roept het kind “Lang leve president Ezequiel” en het hele café ontploft. “The Dancer Upstairs” vertelt het verhaal van detective Agustin Rejas (Javier Bardem). Hij heeft een schat van een vrouw en een schat van een dochter. Maar hij is ook een beetje uitgeblust. Dat komt vooral door zijn werk. En meer bepaald door een zekere Ezequiel (Abel Folk), een fanatiekeling die met aanslagen de regering wil omverwerpen. Tijdens zijn zoektocht naar Ezequiel brengt Rejas zoals elke goeie vader zijn dochter naar de balletles. Daar ontmoet hij haar lerares Yolanda (Laura Morante). Hij voelt zich aangetrokken tot haar. Maar kan dat wel. Zijn job laat afleidingen zoals een nieuwe verhouding niet toe. Omkoping en andere vormen van corruptie zijn eerder de regel dan de uitzondering binnen de ordediensten.
De overstap van acteren naar regisseren ligt voor velen die de stap zetten moeilijk. Acteurs zoals Clint Eastwood hebben bewezen dat het kan. Ook Edward Norton maakte een geslaagd regiedebuut met de komedie “Keeping The Faith”. John Malkovich is altijd een zonderling acteur geweest. Zijn eerste stap als regisseur ligt in het verlengde daarvan. Malkovich heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt met “The Dancer Upstairs”. Hij kon doodgewoon kiezen voor een eenvoudige en commerciële aanpak. Maar hij heeft dat niet gedaan.
Zijn debuut gaat over mensen die overhoop liggen met zichzelf, met hun job en niet goed weten welke richting het allemaal uitgaat. Het is een vrij ingetogen film ondanks dat element van die aanslagen. Dat komt vooral door de sterke vertolking van Javier Bardem. Die maakte naam als acteur door zijn vertolking van de homoseksuele schrijver en poëet Reinaldo Arenas in “Before Night Falls” (2000). De kracht van de film ligt ook in de heel sobere regie en de zorgvuldig geschreven score van Alberto Iglesias. Wie de film toch in een Spaanse versie wil zien (of de Franse), die moet gewoon even op de taalinstelling klikken.
De extra’s:
- Filmografieën
- Trailers