The Dirty Dozen
Het aantal oorlogsfilms die de stempel van klassieker en must see krijgen toebedeeld kunnen we al lang niet meer bijhouden. Elke keer als we denken dat we ze nu wel allemaal hebben gehad, verschijnt er nog eens eentje op dvd. Zo eentje is “The Dirty Dozen” (1967). Net zoals al die andere films brengt ook deze film een groepje uitstekende acteurs samen zoals Lee Marvin, Charles Bronson, Telly Savales en Donald Sutherland.
1944, de Tweede Wereldoorlog nadert zijn beslissende fase: D-Day. Voor de geallieerden wordt het misschien wel hun laatste kans om de Duitsers voor goed en voor altijd terug naar hun land te schieten. Een belangrijke missie vormt daarbij een cruciaal onderdeel van het plan. Het is een zelfmoordmissie waarin de soldaten achter de vijandige linies moeten gaan en een chateau vol Duitse topmilitairen de lucht moeten inblazen. Geen enkele soldaat biedt zich voor zoiets vrijwillig aan, tenzij hij reeds gestraft is en het hem de mogelijkheid geeft om waardig afscheid te nemen van dit leven. Majoor John Reisman (Lee Marvin) moet twaalf dergelijke soldaten klaarstomen voor deze opdracht.
Vroeger waren de kinderen niet de baas over de afstandbediening van het televisietoestel en keek je gewoon braaf mee met de ouders. In het geval van deze film geeft dat niet. “The Dirty Dozen” is zo een film die de jongens onder ons wel ooit al eens hebben gezien, of tenminste een aantal scènes of een paar herkenbare personages. De prent wordt ook niet voor niets een mannenfilm genoemd. Het verhaal is gebaseerd op het werk van E.M. Nathanson en is meer dan je doorsnee oorlogsverhaal waarin de goeie het tegen de slechte opnemen. Wie staat immers aan de goede kant tijdens een oorlog? Iedereen vecht voor hetzelfde: overleven.
Nadat John Wayne bedankte voor de rol van Majoor John Reisman belde producer Kenneth Hyman naar Lee Marvin, die maar al te graag toehapte. Hij had net een Oscar gewonnen voor zijn rol in “Cat Ballou”. Geen enkele acteur valt uit de boot en ze bewijzen dat dergelijke films een verschil kunnen maken door de vertolkingen. Het overlevingsinstinct hebben de hoofdrolspelers aanvankelijk al lang opgeheven, ze hebben in principe nergens meer voor te leven. De missie zorgt er voor dat ze op een waardige manier het leger kunnen verlaten. Het is een eer dat ze gestorven zijn tijdens een missie in plaats van tussen vier muren.
De succesformule van “The Dirty Dozen” onder leiding van regisseur Robert Aldrich kon helaas niet herhaald worden. Er volgende nog een aantal sequels die de naam niet waardig zijn en meer weg hebben van goedkope televisiefilms. Wij houden het bij deze originele versie, want beter kan niet.
De extra’s:
- Featurette (10 min.)
- Trailer