“It never forgives. It never forgets.” Met deze tagline willen Takashi Shimizu en Sam Raimi jouw aandacht trekken voor de film “The Grudge” (2004). Het is een van de vele horrorfilms van de laatste maanden. Toch is deze een beetje anders. Deze keer krijgen we geen bende tieners die rennen en gillen voor hun leven (zoals “The House Of Wax”). Sarah Michelle Gellar, onze favoriete vampire slayer, staat er zo goed als alleen voor tijdens haar jacht op spoken en geesten. Je kan “The Grudge” het best vergelijken met “The Ring” (2002) waarin Naomi Watts ook al alleen het supernatuurlijke moet trotseren.
Karen Davis (Gellar) loopt als studente school in Tokyo. Tijdens haar verblijf helpt ze mensen die niet langer voor zichzelf kunnen zorgen. Wanneer een van haar medestudenten verdwijnt moet ze haar taken overnemen. Zo belandt ze in een wat afgelegen huis dat wordt bewoond door een oudere demente vrouw. De vrouw gedraagt zich nogal raar en heeft duidelijk angst voor iets. Is het voor de kleine jongen die plots verschijnt en al even snel terug verdwijnt? Wat Karen nog niet weet is dat er op het huis een vloek rust en die vloek achtervolgt iedereen die het huis betreedt. Dus ook Karen. Sommige van haar lotgenoten hebben het huis nooit meer verlaten. Zij die dat wel hebben kunnen doen worden nog steeds achtervolgd door een ondragelijke vloek.
“The Grudge” is de Amerikaanse remake van de succesvolle Japanse horrorfilm “Ju-On” (2003). Voor die remake werd beroep gedaan op de oorspronkelijke scenarist en regisseur Takashi Shimizu. De film achtervolgt hem net zoals de eigenlijke vloek. Buiten de originele prent en deze remake heeft hij ook al een Japanse sequel gemaakt en is hij bezig met deel drie. Ook voor de Amerikaanse versie regisseert hij een tweede deel en de kans is groot dat er dan ook een deel drie volgt.
Shimizu doet eigenlijk telkens gewoon zin en hij maakt het zichzelf redelijk makkelijk. Hij hergebruikt scènes, shots en speciale effecten uit de originele versie en hij doet ook beroep op een aantal van dezelfde acteurs. In een interview vertelt hij dat hij toch enkele zaken heeft veranderd aan de Amerikaanse versie. Zo stopt hij elementen uit de videoversie van “Ju-On” in deze remake, gebruikt hij andere camerastandpunten en heeft hij natuurlijk wat gesleuteld aan het einde. Verder vertelt hij dat hij voor het Japanse publiek graag dingen overlaat aan de eigen fantasie. Maar de Amerikanen denken meer logisch na (of willen juist niet nadenken), voor hen moet alles een reden en een verklaring hebben.
Deze keer wordt Shimizu bijgestaan door Sam Raimi, de regisseur van de “Spider-Man”-films. Maar horrorfans kennen hem vooral van “The Evil Dead” (1981). Daarvan komt er trouwens een remake. Wat de inbreng van Raimi is blijft onduidelijk want hij is vooral onder de indruk over hoe Shimizu spanning kan weergeven. Je voelt de schrik letterlijk doorheen je hele lichaam. Al vond ik “Ringu”, de originele “The Ring”, stukken schrikwekkender dan deze “The Grudge”. De extra’s op de dvd bevatten niet zoveel interessant materiaal. Qua promotie klinkt het gewoon beter als je kunt spreken over een speciale editie bestaande uit twee dvd-schijfjes maar van dat soort dvd’s heb ik er al meer bekeken. Fans die zoeken best naar de "unrated extended" versie voor wat meer griezelplezier.
De extra’s:
- Soundbites
- Photogallery
- Filmclips
- Behind the scenes (20,46 min.)
- Interviews Sarah Michelle Gellar, Jason Behr, Takashi Shimizu, Sam Raimi (37,50 min.)
- Tv-spots
- Trailer