Peter Sellers (Geoffrey Rush) zoekt naar de reden van zijn bestaan. Zijn overstap van radio naar cinema vraagt heel veel van hem. De acteur is de man van de vele gezichten en de vele vrouwen. Door al de rollen die hij speelt, vergeet hij wie hij eigenlijk zelf is. Bovendien verliest hij zijn zelfvertrouwen, al kan je dat moeilijk geloven wanneer hij meer interesse toont in de hostess dan in de wagen die hij wil kopen. Ook zijn vrouw Anne (Emily Watson) heeft weinig levensvreugde. Ze is ongelukkig, want als antwoord op haar vraag of hij nog van haar en van de kinderen houdt, antwoord Sellers “Oh, of course I do sweetheart. Just not as much as I love Sophia Loren”. Je zou voor minder manlief buitengooien. Al is er voor Sellers misschien beterschap op komst. Met de hulp van een dubieuze waarzegger (Stephen Fry) kan de bloedmooie Britt Ekland (Charlize Theron) wel eens die reden zijn van zijn bestaan.
Acteur Peter Sellers mag je rekenen tot een van die vele talenten die de filmwereld rijk is. Hij moest het vooral hebben van dat talent dan van zijn good looks. Iets wat hem tijdens zijn leven vaak dwarszat. Maar zoals het veelal is bij acteurs en mensen die ergens in uitblinken, naast dat geweldige talent slepen ze ook een rotkarakter met zich mee. Iedereen die Peter Sellers heeft gekend, heeft ook kennis kunnen maken die de andere kant van Sellers. De vrouwenzot, de arrogante zak, de clown en de kameleon. Geoffrey Rush overstijgt bij momenten zelfs zijn personage want hij kruipt ook in de huid van een aantal personen die een invloed hebben gehad op zijn eigen leven, de ene nog grappiger dan de andere. De grote verdienste van Rush is dat hij zo goed is dat je bij momenten je echt afvraagt of je nu naar Rush of Sellers kijkt. Peter Sellers lacht heel terecht mee vanop zijn wolk ginder in de hemel.
Met “The Life And Death Of Peter Sellers” toont regisseur Stephen Hopkins dat Sellers veel meer in zijn mars had dan de stuntelige inspector Clouseau uit de “Pink Panther”-reeks. Maar ook Hopkins kan geen echt antwoord geven over de persoon die schuilt gaat achter de vele maskers. Daardoor verzwakt de aandacht en is het wachten tot Rush in de huid kruipt in een van de vele personages die Sellers ooit speelde. Het helpt ook wel als Charlize Theron gewoon even door het beeld wandelt als de Zweedse blonde schoonheid Britt Ekland. Heel geslaagd vind ik haar accent, vooral als ze het heeft over our childeren. Seller was een man die durfde zeggen waar het op aankwam. De rol van Clouseau heeft hij meerdere keren gespeeld enkel en alleen voor het geld. Die films gaven hem artistieke vrijheid. Zo kon hij de films maken die hij echt wilde maken zoals “Being There” (1979). Uiteindelijk leer je dat Sellers niet zozeer snakte naar succes. Zijn moeder (jawel, hoe erg het voor sommigen mag klinken of tot groot jolijt van de zonen en de dochters) was eerder het mediageil familielid.
Wie een aantal Peter Seller-films heeft gezien die zal zich kostelijk amuseren met het herkennen van de vele typetjes en de inside jokes die verwijzen naar tal van films. Komiek Steve Martin (“Bringing Down The House”) maakt het zichzelf niet makkelijk. Hij kruipt immers volgend jaar in de huid van diezelfde inspector Clouseau in een remake van “The Pink Panther”.
De extra’s:
- Trailers
- Making of (12,13 min.)
- Deleted scenes (21 min.)