Eens je van het succes hebt geproefd, dan wil je meer. En welke andere industrie is daar meer het levend bewijs van dan de filmindustrie. In 1984 lag de wereld aan de voeten van Roland Joffé door de film “The Killing Fields”. Je kan de gedachte niet loslaten dat producent David Puttnam het succes daarvan wilde herhalen. En dat is hem aardig gelukt. Twee jaar later verscheen immers “The Mission”. Die film ging op het filmfestival van Cannes gaan lopen met prestigieuze Palm d’Or.
Gabriel (Jeremy Irons) is een Spaanse Jezuïet. Hij trek de Zuid-Amerikaanse wildernis in na de dood van een collega en vriend. Gewapend met zijn geloof en een muziekinstrument maakt hij contact met de lokale bevolking. Beetje bij beetje wil hij hen bekeren tot het christelijk geloof. De rust van de stam wordt verstoord door de komst van Rodrigo Mendoza (Robert De Niro). Hij is een slavenhandelaar die op de stamleden jaagt. Een persoonlijke gebeurtenis dwingt Mendoza tot boetedoening. Uiteindelijk zal hij samen met Gabriel hun nieuwe vrienden moeten beschermen tegen de hebzucht en vernietigingsdrang van de Portugezen.
Voor de rol van de Guarani-indianen hebben ze beroep gedaan op de Waunana. Deze bevolking leeft aan de San Juanrivier In Chocó, Zuidwest-Colombia. De makers moesten hen overtuigen dat hun bedoelingen oprecht waren. Want de Waunana dachten aanvankelijk dat ze zouden ontvoerd en opgegeten worden door de filmploeg. Zover is het niet gekomen. “The Mission” gaat als film niet bij iedereen in de smaak vallen. Het onderwerp, het tempo, de structuur en de ontwikkelingen kunnen een serieuze drempel vormen. Een verhaal over godsdienst en genocide staat niet direct garant voor aangenaam kijkplezier.
Scenarist Robert Bolt heeft met het script voor “Lawrence Of Arabia” en “Doctor Zhivago” de nodige ervaring achter de kiezen. Alleen ontbreekt hem de inspiratie om dit verhaal interessant te houden. En dan kan je als acteur weinig doen. Het beste moment van Robert De Niro zie je aan het begin van de film. Voor zijn boetedoening trotseert hij bergtoppen en watervallen, terwijl hij een grote lading rommel meesleept. Hij kan door die lading elk moment zijn grip verliezen en te pletter vallen. Jeremy Irons overtuigt als goedaardige priester, vooral dankzij zijn mager uiterlijk, kleine baard en sereniteit. Aan zijn goede bedoelingen twijfel je nooit, maar een idealist moet ook een realist zijn. Als extra bij deze dvd krijg je nog een lange documentaire die echter weinig interessant materiaal oplevert.
De extra’s:
- Documentaire (57 min.)
- Foto’s
- Biografieën