Colin Farrell is omnipresent. De ene keer speelt hij de legendarische held Alexander, de andere keer de befaamde Sonny Crockett. Waarom zou hij dan niet in de voetsporen kunnen treden van Christopher Colombus? Hij kan het, en hij doet het in “The New World”. Terrence Malik brengt de ontdekking van Amerika en Pocahontas samen in één film. Na dertig jaar heeft Malik eindelijk zijn scenario van onder het stof gehaald. Het resultaat een geslaagd visueel sprookje waarbij woordenloze beelden het verhaal vertellen.
In de 17de eeuw behersen ontdekkingstochten het leven van iedereen. Ook John Smith (Colin Farrell) is gebeten door de microbe. Samen met een groep zet hij de eerste stappen op onbekend terrein. Zijn missie is de vrede bewaren tussen hen en de lokale bevolking, en zo een nieuwe wereld opbouwen. Hij moet daarvoor doorheen oneindige moerassen reizen op zoek naar de koning van het land. Smith vindt de koning én prinses Pocahontas. Al snel belandt Smith in een twee strijd: vasthouden aan zijn liefde voor Pocahontas of de eenheid bewaren in de afbrokkelende kolonie.
Een film van Terrence Malik is een zeldzaamheid. Over een periode van 37 jaar heeft hij slechts 5 films gemaakt. Tussen “Days Of Heaven” (1978) en “The Thin Red Line” lag er zelfs 20 jaar. Voor die laatste, een oorlogsdrama, smeekte zowat half Hollywood hem voor een rolletje in de film. De aandacht in “The Thin Red Line” ging dan ook meer naar het spotten van bekende koppen dan naar de film en het verhaal zelf. Een fan van “The Thin Red Line” ben ik niet, erg happig om “The New World” te bekijken was ik dan ook niet. Maar zoals in het verleden al een paar keer is voorgevallen is mijn argwaan ongegrond geweest. Malik vertelt zijn verhaal niet op een conventionele manier. Hij laat het beeld en de geluiden, of de afwezigheid van het geluid, voor zich spreken. Je kijkt naar shots en sequenties die een sfeer, gevoelens en emoties oproepen. Het innerlijke legt hij op de gevoelige plaat vast. Hier en daar hoor je enkele passende dialogen zoals de vraag of we de liefde zullen laten voor wat het is als het komt, en of we die liefde al dan niet aanvaarden als het ons wordt aangeboden. In “The Thin Red Line” paste hij die techniek ook toe, maar dat maakte die film vooral enorm lang. Hier is dat gelukkig niet het geval. Al was de oorspronkelijke speelduur 150 minuten en dat is iets teveel van het goede. Over een teveel aan extra’s kunnen we niet schrijven, want die staan helemaal niet op de dvd !
Het filmen moest gebeuren volgens vooraf vastgelegde regels. Zo mocht er geen artificieel licht gebruikt worden of niet gefilmd worden vanop een kraan. En zowel wat er zich op de voorgrond als op de achtergrond afspeelt moet duidelijk zijn. Zo ontstaat er een film waarin alles op een heel persoonlijke en intieme manier in beeld wordt gebracht. Elk beeld heeft een betekenis, brengt een boodschap over. Wie na het bekijken van de film volledig in de ban is geraakt, die moet beslist gewoon surfen naar de officiële website want daarop vind je nog meer betoverende informatie zoals de score van James Horner. Trouwens, het monteren van de film stond volledig in functie van de muziek en niet omgekeerd zoals dat de gangbare manier van werken is. Inhoudelijk gaat “The New World” over de pioniers van een nieuwe wereld waarbij hun ervaring hun kennis is, en hun jeugd hun sterkte vormt. Maar “The New World” is dus meer dan dat, het is opmerkelijke cinema die je geheel volgens het thema van de film zelf moet ontdekken.
De extra’s:
geen