De filmindustrie heeft sinds “Star Wars Episode I: The Phantom Menace” een gat in de markt ontdekt. In plaats van een sequel die verder bouwt op een (originele) film, maken ze een prequel waarin de personages uit de eerste prent terugkeren in tijd. Andere voorbeelden daarvan zijn “Red Dragon” waarin we dan zogezegd voor het eerst kennismaken met Hannibal Lecter, en “The Exorcist: The Beginning” met de Nederlander Antonie Kamerling (“Lisa”) die later verschijnt. “The Scorpion King” past ook in dit rijtje. Het is zowel een prequel als een spin-off, omdat enkel één personage uit “The Mummy Returns” centraal staat.
In “The Scorpion King” volgen we hoe vechtersbaas Mathayus (The Rock) zich ontpopt tot het personage dat hij vertolkt in “The Mummy Returns”. Je herinnert je misschien nog wel de kerel die welgeteld 5 minuten kreeg om zijn ding te doen, en op het einde digitaal nieuw leven werd ingeblazen, zij het niet voor lang. Mathayus is één van de drie laatste strijders van een volk, dat werd uitgemoord door Memnon (Steven Brand). De drie worden huurlingen en moeten Memnons tovenaar vermoorden. Dat is een peulschil in vergelijking met wat de heren al vroeger hebben getrotseerd. De situatie verandert als de tovenaar van het vrouwelijke geslacht is. Mathayus kan haar niet vermoorden, dus ontvoert hij haar dan maar. Memnon is daar natuurlijk niet zo blij om, want zonder zijn tovenares is hij niets. Ze kan namelijk in de toekomst kijken, en hem zo waarschuwen en informatie verschaffen hoe hij kan zegevieren. Memnon wil haar terug; hoe zou je zelf zijn...
Liefhebbers van “The Mummy” en “The Mummy Returns” kunnen opnieuw hun hart ophalen met de “The Scorpion King”. De prent zit vol speciale effecten en actietaferelen, zij het niet altijd even geloofwaardig en subtiel in beeld gebracht. De vleesetende mieren zijn zelfs behoorlijk lachwekkend. Hoofdrolspeler The Rock is geen Brandon Fraser, maar wat de man mist aan acteertalent compenseert hij door spiermassa. Dat komt hem meer van pas in de vele actiescènes. Veel kunnen we niet vertellen over Kelly Hu, behalve dat ze mooi is. Wat dan weer niet het geval is van Steven Brand. Als slechterik komt die behoorlijk zwak uit de hoek. Opvallend is wel dat het scenario van deze film elementen ‘leent’ uit andere films. Zo verliest Solitaire, het personage van Jane Seymour in de James Bond film “Live And Let Die”, ook haar krachten als ze haar bed deelt met een man. En wij dachten dat 007 de enige man was met dat effect op vrouwen. Verder werden er stukken geplukt die iets te veel doen denken aan “Indiana Jones and the Temple Of Doom” en “The Green Mile”. Het kan natuurlijk ook allemaal toeval zijn, maar het is goed om weten dat onze bescheiden filmkennis toch nog zo zijn verdiensten heeft.
De koop-DVD is vol gesjouwd met extra’s. Een aanrader is de langere versie van deze prent, want de korte duurt slechts 81 minuten. Daarnaast krijg je ook negen alternatieve versies van scènes en opnames die het net niet hebben gehaald. Het opmerkelijkste is dat de hele verhaallijn waarnaar de titel verwijst uit de film is geknipt. Het waarom daarvan is ons een compleet raadsel.
Gelukkig is regisseur Chuck Russell er nog die zowat in elke extra aan bod komt en over alle aspecten van zijn film wel een verhaal vertelt. De man mag het ook nog eens allemaal overdoen tijdens de audio commentaar. Het grappigste vonden we uiteindelijk het verhaal over de kamelen. De 15-jarige kameel was bijzonder behulpzaam, terwijl zijn jongere collega een aversie had voor de acteurs. Als wij een kameel waren, zouden we ook twee keer nadenken voordat The Rock op ons mocht kruipen...