Zo’n 12 jaar geleden verbleef een Iraanse vluchteling op de luchthaven Charles de Gaulle. Anno 2004 verplaatst Steven Spielberg het verhaal naar de luchthaven van JFK. Viktor Navorksi (Tom Hanks) wil graag New York bezoeken maar hij mag niet. In zijn thuisland Krakosia hebben rebellen de president gegijzeld. Viktor begrijpt aanvankelijk niet wat dat voor hem betekent. Hij spreekt nauwelijks een woord Engels.
Frank Dixon (Stanley Tucci), een verantwoordelijke op de luchthaven, doet dan nog eens de hele uitleg. Je neemt een zak chips dat Krakosia voorstelt, en je hebt een appel, de rebellen. Vervolgens verpletter je de chips met de appel: no more Krakosia! Met als gevolg dat Viktor unacceptable is. Hij mag niet op een vliegtuig en hij mag de terminal niet verlaten. Al vlug worden een paar uur een paar dagen en een paar dagen weken enz. Viktor moet van zijn verblijf in Gate 67 het beste maken. Naast eten, slapen, wassen en plassen gaat Viktor ook elke dag aanschuiven voor een stempel. Want elke dag heeft hij 50 procent kans dat hij eindelijk zijn visum krijgt. In zijn nieuwe thuis ontmoet hij een aantal werknemers en passanten. Een daarvan is stewardess Amelia Warren (Catherine Zeta-Jones).
In eerste instantie lijkt dit absoluut geen film voor Steven Spielberg. En na het bekijken ervan heb ik nog steeds dezelfde mening. Het klinkt haast oneerbiedig maar dit is een doordeweekse zaterdagavondfilm. De film heeft zijn charmes dat wel. Viktor brengt zo op zijn manier twee tortelduifjes bij elkaar. Hij is inventief met de bagagewagentjes die hem de weg naar Burger King tonen. En hij heeft alles over voor een etentje met Amelia. Het is een kleine troost dat Spielberg iets meer met het materiaal doet dan Danièle Thompson in het oersaaie "Jet Lag" (2002).
Scenarist Sacha Gervasi heeft zelf een tijdje doorgebracht op de luchthaven. Zo kon hij de mensen in de gaten houden en inspiratie opdoen. Catherine Zeta-Jones leukste anekdote over luchthavens, is er eentje over de luchthaven in Singapore. Ze was zodanig aan het shoppen dat ze de laatste oproep niet had gehoord. Ze stapte als laatste op het vliegtuig met al haar aanwinsten. De andere passagiers wisten meteen waarom Jones te laat was.
De extra’s bevatten voor het overige een aantal kleine en leuke verhalen, maar niet meer dan dat. Het kan aan mijn dvd-exemplaar liggen, maar de beeldkwaliteit van de extra’s is behoorlijk pover. Heel vervelend en haast irriterend als je al die delen moet bekijken. Goed dat de John Williams de pijn verzacht met alweer een briljant motief.
De extra's:
- Booking The Flight (8 min.)
- Waiting For The Flight (12 min.)
- Boarding (31 min.)
- The Take Off (17 min.)
- In Flight Service (6 min.)
- Landing (6 min.)
- Photo Gallery