Criminaliteit is van alle tijden en het evolueert in verschillende golven. Van pietluttigheden naar groots opgezette drugtransacties. Maar de misdadigers van vandaag verspillen niet langer hun tijd aan drugs, want daar staan zware straffen op. Neen, tijdens deze derde golf van criminele activiteiten besteden ze hun tijd aan de mensenhandel. De straffen daarop zijn veel lichter en als de tussenpersonen gevat worden dan nemen de grote bazen gewoon een nieuwe stroman en doen ze rustig verder.
Aan dat soort van praktijken wil Sellberg (Lennart Hjulström) een einde maken. Hij is jarenlang actief bij de politie en begint nu aan een nieuwe carrière als hoofd van de afdeling Georganiseerde Misdaad. Met hem verklaart Europa de oorlog aan het crimineel milieu. Een oorlog die Sellberg moet en zal winnen. Politieke correctheid is niet aan hem besteed. Sellberg zegt en doet immers datgene wat zijn voorgangers nooit deden. Tijdens zijn eerste persconferentie vertelt hij dat de georganiseerde misdaad de best georganiseerde en bloeiende bedrijfstak is in de hele wereld. Is dat dan iets waar we fier op moeten zijn? Alleen kan Sellberg weinig doen. Hij hoopt dat zijn oude medewerker Johan Falk (Jakob Eklund) toehapt en voor hem komt werken. Maar die gelooft niet langer in de politie en het gerecht. Hij wil een huis bouwen en een goed alarmsysteem.
Geld uit de mensenhandel wordt in legitieme bedrijven gepompt zonder dat de medewerkers op de hoogte zijn. Zwart geld verandert na een reeks van ingewikkelde transacties in wit én belastingsvrij geld. Een van die (on)eerlijke zakenjongens is Phoenix Kane (Ben Pullen). Zijn vriendin Rebecca (Irina Björklund) opent per ongeluk een brief. Voor ze het goed en wel beseft wordt ze achterna gezeten door een stel huurmoordenaars. Ze vlucht naar Den Haag waar ze een ontmoeting heeft met Sellberg. In ruil voor bescherming wil ze alles vertellen wat ze weet. Alleen kent Phoenix mensen die op hun beurt overal connecties hebben.
Een actieprent op Europees niveau. Het is niet iets wat ik elke dag in mijn dvd-speler stop. En het is ook zelden dat een film begint met een sterke en verontrustende speech door een van de personages. Je hoort niet veel dat onze economie vooral draait dankzij de georganiseerde misdaad. Alleen jammer dat het verhaal hierop niet dieper ingaat. Uiteindelijk krijgen we een achtervolgingsfilm met kleine uitschieters. Zo werkt iedereen voor een zelfde opdrachtgever en moeten ze elkaar uitschakelen. Geen enkele partij kan je meteen in het vakje stoppen van de goeie en de slechte.
“The Third Wave” is dus best een aardige prent. En ik zeg het niet graag, maar een Amerikaanse remake hiervan in een regie van pakweg Tony Scott (“Spy Game”) zou best nog een spetterende prent kunnen opleveren. En misschien moet onze premier eens aan de georganiseerde misdaad vragen hoe zij 200.000 jobs kunnen scheppen. Je weet nooit waar het goed voor is.