Na dode mensen, stripfiguren en aliens waagt M. Night Shayamalan zich aan een heus liefdesverhaal. Neen, je hebt geen film van de man gemist. “The Village” moet je immers bekijken als een romantisch verhaal verpakt als thriller. Sinds “The Sixth Sense” hoor ik veel verschillende meningen over die andere films van Shyamalan. Deze keer is dat niet anders. Zelf ben en blijf ik een fan. Net zoals de vorige keren krijg je weer een aantal prachtige dialogen, zorgvuldig geschreven muziek en een twist die alles terug op zijn kop zet te zien. Shyamalan doet het dus weer, al is het voor velen slechts met de hakken over de sloot.
“The Village” de titel zegt het al, het gaat over een dorp. Een dorp afgelegen van de rest van de bewoonde wereld, volledig omringd door bossen. En in die bossen wonen wezens, “Those we do not speak of”. Blijkbaar bestaat er al jaren een soort van akkoord tussen de bewoners van het dorp en de wezens. Er zijn regels waar de mensen zich aan moeten houden: ze mogen niet in de bossen gaan, nergens mag je de kleur rood zien, een slechte kleur want dat trekt de wezens aan. En als de wezens het dorp zouden aanvallen dan moet de waarschuwingsbel luiden. Terwijl de dorpelingen in constante angst voor het onbekende leven, bloeit er iets tussen het blind meisje Ivy en Lucius, een stille en verlegen jongen.
De klemtoon in de trailer en ander promotiemateriaal ligt geheel onterecht op de dreiging, de spanning, de wezens. Wie hoopt op een nagelbijtend verhaal die moeten we teleurstellen. Op het vlak van spanning is dit Shyamalans minst geslaagde film. Ook de twist is minder spectaculair omdat je die nu eenmaal verwacht. Ook op andere vlakken werkt het niet. Het archaïsch taalgebruik vergroot de afstand tussen de kijker en de personages. Sigourney Weaver heeft een kleine bijrol als de moeder van Lucius, maar ze past niet in het plaatje. We zien haar veel liever vechten tegen aliens waarin ze kracht, zelfstandigheid en doorzettingsvermogen uitstraalt. De rol van brave huismoeder ligt haar gewoon niet.
Daartegenover staan de twee prachtig geschreven personages van Ivy en Lucius. Liefde is blind, letterlijk en figuurlijk. Het blinde meisje wordt vertolkt door Bryce Dallas Howard, de dochter van regisseur Ron Howard (“Apollo 13”). De rol van stilzwijgende jongen is voor Joaquin Phoenix (“Signs”). Phoenix hoort het niet graag maar Shyamalan schreef Lucius speciaal voor hem. Om hen draait het en hun relatie wordt heel mooi in beeld gebracht. Zo zitten de twee ’s nachts op het hoekje van de veranda in een mistige omgeving. Ondanks haar blindheid ziet en voelt ze zijn liefde. En zijn stilzwijgen zegt zoveel meer dan woorden kunnen zeggen over hoe hij zich voelt. Verder heb je de sterke vertolking van Adrian Brody (“The Pianist”) als de achterlijke Noah. En James Newton Howard schreef zowat zijn beste muziek ooit. Het wordt ook traditie dat Shyamalan een rolletje speelt in zijn film. Hierin dus ook maar waar je hem ziet, dat vertel ik natuurlijk niet. Het is alvast niet als Indiana Jones zoals in zijn home video. Gewoon kijken.
De extra’s:
- Deconstructing The Village (25 min.)
- Featurette “Bryce’s Diary” (5 min.)
- Fotogallerij
- 4 deleted Scenes
- Korte Film M. Night Shyamalan Home Movie