Een remake is altijd een gevaarlijke onderneming. Sommige films hebben zo een status verworven dat een aanpassing ervan beschouwd wordt als een heiligschennis. Ook als dat gaat over een klassieker onder horrorfilms. Één van die films is “The Wicker Man” (1973). Door de geheimzinnigheid over het al dan niet verder bestaan van de originele film spreekt dat origineel tot de verbeelding. Nu is er ook de herinterpretatie ervan. Nicholas Cage moet ervoor zorgen dat deze versie op de nodige lof tot in de eeuwigheid kan rekenen bij de fans.
Edward Malus (Nicolas Cage) is een politieagent uit Californië. Zijn leven verandert nadat een meisje en haar moeder omkomen in een auto-ongeval. Edward sluit zich volledig af van de maatschappij en raakt verslaafd aan kalmeerpillen. Vanuit het niets ontvangt hij dan een brief van een oude vriendin. Zij vraagt zijn hulp in het vinden van haar dochter die spoorloos is verdwenen op het eiland Summerisle. Dat eiland wordt bewoond door vrouwen die allemaal behoren tot een sekte. Zij ontkennen dat het meisje is verdwenen maar Edward geloof er niets van en zet zijn zoektocht verder op eigen risico.
Met “The Wicker Man” verfilmt Neil LaBute (“Nurse Betty”) opnieuw het verhaal van Anthony Shaffer, de schrijver van de Hitchock-thriller “Frenzy”. “The Wicker Man” behoort tot de Britse horrorfilms die voor eeuwig in het geheugen staat gegrifd van de fans. Al is die benaming relatief want in dat rijtje is “The Wicker Man” een buitenbeentje. Van echte horror, met alle nodige en onnodige cliché’s, is er immers weinig sprake. De film focust vooral op de tegenstelling omtrent geheelonthouding en het daadwerkelijk beleven van de seksualiteit. In die originele versie is een glansrol weggelegd voor Christopher Lee, bekend als de witte tovenaar Sauruman uit “The Lord Of The Rings”. Hij noemt zijn vertolking het beste wat hij ooit heeft gedaan. Hem overtreffen lijkt dan ook een onmogelijke opdracht. Lee wordt in deze film dan maar vervangen door Ellen Burnstyn. Zij waakt met harde hand over haar gemeenschap. De vrouwen zijn bijenhouders en leven zoals ze werken. Er is één koningin die iedereen zonder uitzondering volgt. Aan mannen hebben ze geen boodschap. De komst van Edward Malus brengt dus dit matriarchaat in gevaar. Dat gevaar is voor hem even groot want Edward is toevallig allergisch aan honing. Hij kan dus meer hulp gebruiken dan zijn zelfhulpboek 'Everything's OK' en zijn dienstwapen. In deze herbewerking behoudt Neil LaBute al het goede uit het origineel (behalve dan Lee) en voegt hij een aantal hedendaagse elementen toe aan het verhaal. Zo verschuift de klemtoon van het seksuele meer naar de rolverdeling die er bestaat of niet bestaat tussen man en vrouw. Dat alles verpakt hij met de nodige geheimzinnigheid en voldoende dwaalsporen die uiteindelijk leiden tot een finale die zoals bij het origineel voor opschudding zorgt. Maar zoals je zelf weet smaakt het origineel altijd beter dan een herbewerking ervan. Veel lof voor deze versie hebben de fans en de critici dan ook niet.
Extra's:
- Trailer
- Film Clips
- Photo Gallery
- Liner Note