In tijden dat we met grote ogen vol bewondering kijken naar speciale effecten die ontstaan via de computer, vergeten we bijna dat er nog zoiets bestaat als de stop-motion animation. Bijna, want gelukkig zijn er nog zielen met heel veel engelengeduld die voor zo een animatiefilm tijd nemen. Recent verschenen Wallace & Gromit nog met hun konijnenavontuur op dvd en nu is het tijd voor de huwelijksperikelen van Johnny Depp en zijn twee veroveringen in “Tim Burton’s Corpse Bride”.
Victor Van Dort (Johnny Depp) is enig kind. Enkel via hem kunnen zijn ouders hogerop de sociale ladder geraken en daarom plannen ze voor hem een huwelijk met Victoria (Emily Watson). Haar ouders zien dat ook wel min of meer zitten want zo kunnen zij hun financiële put dichten. Wat de twee huwelijkskandidaten voor elkaar voelen daar liggen de ouderparen niet van wakker. Victor bibbert over zijn hele lichaam tijdens zijn eerste ontmoeting met zijn toekomstige, maar zijn vrees is onterecht zo blijkt. Victoria is een en al charme. Tijdens een boswandeling went Victor aan het hele idee en oefent hij zijn huwelijksbelofte. Per ongeluk brengt hij daardoor een andere bruid terug tot leven, of toch ongeveer. Zij raakt verliefd op hem en wil hem absoluut niet opgeven.
Zoveel jaren geleden was ik knap onder de indruk van “Tim Burton’s Nightmare Before Christmas” (1993). De beelden, het verhaal, de muziek, de sfeer kortom alles sleepte mij mee in de wonderen wereld van Jack the Pumpkin King. De verwachtingen waren dan ook wel hoog voor deze animatiefilm. Dat was niet enkel bij mij het geval, een hele filmzaal vol fans pikten de film mee tijdens het Filmfestival van Vlaanderen – Gent. En voortaan ook verkrijgbaar op dvd. Tim Burton en zijn crew slepen ons zonder veel moeite opnieuw mee. Alleen is het verrassingelement dit keer opvallend afwezig. Zo past de zwarte en morbide humor perfect bij de setting, maar ontbreekt net dat tikkeltje extra waardoor ik bijvoorbeeld spontaan alle nummers kan meezingen. Zoals bij al zijn films doet Tim Burton voor die muziek en nummers beroep op Danny Elfman. De componist tapt uit hetzelfde vaatje als bij “Tim Burton’s Nightmare Before Christmas” (1993) en “Charlie And The Chocolate Factory” (2005). Daardoor hoor je weinig verrassingen in zowel de score als de songs. Ze zijn degelijk maar daar blijft het bij. Dat kunnen we ook zeggen van het verhaal. Van begin tot einde weet je zonder veel moeite hoe het allemaal zal verlopen, waardoor opnieuw de verrassing wegvalt.
Gelukkig is er nog de stop-motion techniek waaraan we ons kunnen vergapen. De figuren ogen mooi, divers en eigenzinnig. Tim Burton is vol lof over de acteurs die hun stem aan deze personages lenen, en terecht. Johnny Depp vindt dat Victor zelfs een betere acteur is. Hij laat in de toekomst al het acteerwerk aan hem over, zelf doet hij dan enkel nog de stem. De acteur mag van mij gerust beide combineren, want tijdens de extra’s zie je een stukje waarin hij zich volledig inleeft in een romantische scène met zijn toekomstige levende vrouw. Het is een schattig en liefdevol moment vol aarzeling en vertwijfeling die ook Emily Watson perfect in haar stem weergeeft. Ook Helena Bonham-Carter brengt op een briljante wijze haar personage tot leven en dat is niet moeilijk want ze heeft al ervaring opgedaan voor de langspeelfilm waarin Wallace en Gromit jagen op konijnen. Deze films worden gemaakt door een uitstervend ras van cinefielen. We wensen hen nog een lang en creatief leven, en maken graag een afspraak over tien jaar, al mag dat ook vroeger zijn.
De extra’s:
- Inside the two worlds (3,48 min.)
- Danny Elfman interpretets the two worlds (5 min.)
- The animator: the breath of life (6,30 min.)
- Tim Burton: dark vs light (3,30 min.)
- Voices from the underworld (5,50 min.)
- Making Puppets tick (6,30 min.)
- The voices behind the voice (7,20 min.)
- The Corpse Bride pre-production galleries (13,15 min.)
- Music-only track
- Trailer