Groter, explosiever, met meer robots dan ervoor en een Shia die kan gillen als een meisje dat is deze Revenge of the Fallen.
Jongens gaan naar de universiteit, meisjes worden stoeipoezen die met een veel te kort broekje op jouw motor gaan rijden. Het is niet meteen politiek correct wat Michael Bay toont in Transformers: Revenge of the Fallen (2009), maar klagen ga ik niet doen bij zoveel schoons van Megan Fox .
Sam Witwicky (Shia LaBeouf) maakt zich klaar voor een nieuw schoolleven, terwijl mama Witwicky (Julie White) krokodillentranen huilt bij het vinden van zijn eerste schoentjes. Papa Witwicky (Kevin Dunn) ziet zoonlief zo snel mogelijk vertrekken, want dan kan hij Sams kamer herinrichten als een bioscoopzaal. Een vader moet toch iets krijgen in ruil voor de 40.000 dollar per jaar dat Sams studies hem kosten.
Natuurlijk kan Sam niet zonder slag of stoot vertrekken. De jongen vindt een klein stukje van de All Spark, je weet wel de kubus waar Megatron naar zoekt in Transformers (2007). Prompt wordt allerlei informatie in Sams brein gepompt. Teveel kennis want Sam gaat door het lint tijdens een van zijn lessen. Bovendien zijn door het voorval alle keukenapparaten in opstand gekomen. Zij hebben als missie de locatie achterhalen van een 2de scherfstuk. Scherven brengen geluk, maar in dit geval brengen ze de gevreesde Megatron terug tot leven en kan de strijd om het voortbestaan van de mens en de aarde herbeginnen.
De Decepticons onder leiding van de oervader The Fallen (een kruising tussen het beest in Alien (1979) en de farao’s van Egypte) hebben het brein van Sam nodig willen ze achterhalen waar The Matrix of Leadership verborgen ligt. Dat is immers de sleutel tot het opstarten van een heus vernietigingswapen waardoor de Decepticons (en de Autobots) opnieuw het levenssap Energon kunnen produceren voor hun nageslacht. Iets waarvoor de Primes, de voorvaders van deze generatie robotten, destijds hun eigen leven hebben gegeven in een gevecht met The Fallen.
Jaja, er zit wel degelijk een verhaal achter het veelvuldig schiet- en vuurwerk waarmee Michael Bay deze sequel opent en het ene actiemoment laat overtreffen door het volgende. Groter, explosiever, met meer robots dan ervoor en een Shia die kan gillen als een meisje dat is deze Revenge of the Fallen. Okay, je kunt het allemaal larie en apekool vinden but I liked it. Zeker omdat ik ditmaal kon zien naar wat ik zat te kijken. De transformaties van wagen naar vliegtuig, van straaljager naar tank en van vrachtwagen naar the one and only Optimus Prime is visueel beter uitgewerkt zodat je deze keer stukken beter kunt zien hoe de onderdelen er vanaf vliegen tijdens de confrontaties tussen Prime en Megatron.
De rel die is ontstaan over de tweeling Transformers Mudflap en Skids die als 2 analfabete zwarte robots worden voorgesteld, laat ik even in het midden. Wie kritiek wil geven op Bay die zal altijd wel iets vinden. Zo kan je gerust vraagtekens plaatsen bij de stripact van Agent Simmons (John Turturro), de flauwe grapjes over het scrotum van de Devastator, het beenwippen van de kleine keukenrobot of de moeder high on drugs. Maar dat alles weerhoudt er niet van dat deze Revenge of the Fallen opnieuw zorgt voor een popcornavontuur van jewelste.