Een stralend zonnetje, bruingebrand schoon volk, overvolle terrasjes, ik wil niet flauw doen maar de zomer is niet de beste tijd van het jaar om je ergens in de donkerte van een cinemazaal te nestelen. Edoch, beste mensen, omdat het leven van een filmmadam nooit zonder film kan zijn stel ik u hierbij een verfrissend alternatief voor:
TIPS VOOR FILMTRIPS
Zes weken lang reis ik voor u de wereld van het witte doek af op zoek naar de schoonste filmplekjes op aarde. Van ‘de Stille Waters-route’ tot de zwemroute van ‘Jaws I, II, III tot en met 126’: ik pluis het voor u uit en geef u wekelijks een onweerstaanbaar voorsmaakje van, wie weet, uw volgende reisbestemming! Wat dacht u bijvoorbeeld van...
de Ruta de Don Quijote!
Héla, zal u misschien denken, Don Quijote als dat die van La Mancha is, is die dan niet eerder bekend van het boek dan van de film? Deze gedachten zijn natuurlijk volledig correct maar toch heeft menig ambitieus filmmaker zich aan Cervantes’ meesterwerk gewaagd. Sommigen (Rafael Gil, Manuel Gutiérrez Aragón) met resultaat, anderen (bv.: Orson Welles en Terry Gilliam) met net iets minder resultaat (zie: Lost in la Mancha – The Unmaking of Don Quijote).
Wat er ook van zij, Don Quijote is een ‘gegeven’ waar je niet omheen kan. En dat hadden de mensjes van de regio La Mancha-Castilië wel begrepen toen ze dit jaar ter gelegenheid van de 400-jarige geboorte van het boek hun grote aanbod aan Don-Quijote activiteiten de wereld instuurden. Eén daarvan was de uitwerking van de Ruta de Don Quijote.
Een route die de reis van deze bijzondere persoonlijkheid illustreert zou logischerwijze kunnen starten daar waar Don Quijote zijn Rocinante besteeg. Ware het niet dat Cervantes zijn schrijfselen begon met de zinsnede ‘In een dorp van La Mancha waarvan ik de naam uit mijn geheugen heb gewist…’. Vele dorpen in de regio ten Zuiden van Madrid wierpen zich de afgelopen jaren op als zijnde dit dorp. Ode echter aan de wetenschap want die zou onlangs bewezen hebben dat Villanueva de los Infantes met de eer mag gaan lopen. Maar voel u vrij en kies u gerust een ander beginpunt van uw reis uit. Vele dorpjes in La Mancha stralen immers de typische Don Quijote-sfeer uit. Op de route die 2500 km lang is zullen er zekere enkele uw pad kruisen.
Over sfeer gesproken trouwens… Het eerste beeld dat mij, en misschien ook u, in die sfeer zou brengen is dat van de grote witte molens, als u Don Quijote bent leest u: reuzen. Leuk weetje: deze zouden kopieën zijn van de Vlaamse versies. Al wie wil ontdekken of ik in voorgaande zin de molens dan wel de reuzen bedoelde kan een kijkje gaan nemen in Campo de Criptana of Consuegra.
Moe en weinig voldaan van het gevecht met de molenwieken kan u nadien doorreizen naar El Toboso. Dé plaats waar Don Quijotes geliefde Dulcinea patatjes kookte en de kat melk gaf. Het huis van Dulcinea moet nu zo ongeveer volledig gerestaureerd zijn en biedt ruimte voor onthaasting in de wijnkelder, de binnentuin en duiventil. Voor wie een stukje Dulcinea wil proeven: in de restaurants van het dorp serveert men zowaar Dulcinea-kaasjes. En wil u volledig voor de ‘ik-leef-mij-in-in-Don-Quijote’reis gaan dan kan u best proeven van duelos y quebrantos (spek met eieren, chorizo (pikante Spaanse worst) en soms ook lamshersenen). Dit gerecht stond ook in die lang vervlogen tijden al op het menu.
Voelt u zich na het gelag nog in staat om een vleugje geschiedenis op te snuiven dan kan ik u ten stelligste Toledo aanbevelen. Deze hoofdstad van La Mancha heeft op zich weinig met Quijote te maken maar was in ver vervlogen tijden een echt pareltje. Ook nu nog zijn de ver vervlogen tijden er goed bewaard en kan je kennis maken met Middeleeuwse architectuur in de vorm van kerken, synagogen, paleizen, moskeeën en kathedralen.
Bedenkt u nadien dat 2500km afleggen toch wel erg veel is om op één dag te realiseren dan kan u gerust een arrangementje in een leuk hotelletje regelen. In het weekend kan dat voor Don Quijote-fans zelfs met een aardig percentje korting.
Dacht u altijd al dat u zo anders bent dan de anderen? Wordt u steeds maar gevolgd door een klein ventje op een ezel dat zichzelf Sancho Panza noemt? Is uw naam Terry Gilliam en heeft u dat scenario nog steeds de vuilbak niet ingekegeld? Of bent ook u nog steeds aangestoken door het Don Quijote-virus, u vriendelijk aangeboden door een overenthousiaste prof in de literatuurgeschiedenis? De onderstaande links helpen u alvast nog wat verder!