picture of Wimbledon


Er moet zoiets bestaan als een formule waardoor Britste romantische komedies je hart veroveren. Kijk maar naar films zoals “Four Weddings And A Funeral”, “Notting Hill” en “Love Actually”. Elke keer is het kijken en genieten. Ik ben ook gevallen voor de jongste productie “Wimbledon”. De termen game, set & match zijn hier heel terecht op zijn plaats. Natuurlijk mag ook de term love niet ontbreken. En die love zie je niet alleen op het tennisveld, maar ook ernaast. Al zien we Venus, Serena, Kim en Justin niet meteen keuvelen in de douches van Wimbledon of rollebollen op het gras met hun mannelijke collega's zoals Andy Roddick of de vrouwonvriendelijke Marat Safin. De Brit Tim Henman kijkt best niet naar de film als hij nog wat hoopt koestert op die Wimbledon-overwinning.

Tennisspeler Peter (Peter) Colt (Paul Bettany) stond ooit 11de op de wereldranglijst. Hij is winnaar van de British Davis Cup en twee titels. Daar is het voor hem allemaal bij gebleven. Nu staat hij op 119de plaats. Niet slecht want er zijn wel 4 miljoen tennisspelers in de hele wereld. Maar het betekent wel dat er 118 beter, sneller en vooral jonger zijn dan hem. Peter heeft vooral angst voor het moment dat de bal hem passeert en blijft passeren. De oudere speler krijgt een wildcard en mag starten in Wimbledon. Wat zijn resultaat ook mag zijn, het wordt zijn allerlaatste tornooi. Hij kan daarna immers aan de slag als tennisleraar voor rijpere dames met een (on)gezonde interesse in alle facetten van de tenniswereld. Door stom toeval ontmoet hij de Amerikaanse belofte Lizzie Bradbury (Kirsten Dunst). Beiden zijn niet vies van wat geflikflooi voor een wedstrijd, ook niet erna. Maar ze willen het vooral leuk en ontspannend houden. En niemand mag het weten, zeker Lizzie’s vader niet. Dat kan geen probleem zijn met de pers die de twee op de voet volgt...

Verwacht je zeker niet aan een diepgaande inside look van het hele tennisgebeuren. Je krijgt de dingen die je verwacht: regenbuien, bijgeloof, paparazzi, baljongens die bekogeld worden door tennisballen, op geld beluste managers en jonge spelers met een veel te groot ego. Peter geeft bijvoorbeeld de opmerking dat zijn eerste tegenstander nog moet ontdekken wat masturbatie is! Nog voor de film vijf minuten bezig is, weet je al hoe dit gaat aflopen. Een ramp is het zeker niet. Je kijkt en geniet. De hele film door lijkt het alsof het leven een en al zonneschijn is, zelfs tijdens de mindere periodes. Het is niet direct een realistisch feit, maar we mogen toch eens dromen. Die droomwereld wordt versterkt door “This Years Love” van David Grey en enkele nummers van de Sugababes tijdens de vele romantische momenten.

De man verantwoordelijk voor al die zonneschijn is Paul Bettany (“A Knight’s Tale”). Hij vormt een serieuze concurrentie voor Hugh Grant als de nieuwe loverboy binnen het genre. Hij overtuigt alles en iedereen met zijn casual overkomen, gevatte dialogen en geslaagde voice-over. Na 1000 ballen, 300 dagen per jaar en een carrière van 25 jaar weet hij dat sport dodelijk kan zijn. Al die tijd houdt hij zich vast aan zijn liefde voor zijn grillige familie en zijn beste vriend Dieter. Je kan Kirsten Dunst (“Spider-Man”) niet kwalijk nemen dat ze voor zijn charmes valt, al valt ze dan wel heel makkelijk. Maar ze vraagt er natuurlijk zelf om met uitspraken zoals: “Hit this one… and I’ll sleep with you.” Richard Locraine (“Richard III”) kon rekenen op de medewerking van bekende tennisgezichten of bekende stemmen. Zo geven John McEnroe, John Barrett en Chris Evert hun professionele commentaar tijdens de wedstrijden zoals ze dat in het echte leven doen. Pat Cash mocht zijn ervaringen met het racket, de opslag en het net delen met de castleden. Op het vlak van extra’s valt het tegen. Die extra’s zijn vrij kort en leveren weinig interessant materiaal op (de bal werd vooral via technische snufjes toegevoegd).

De extra’s:

- Audio commentaar Richard Locraine & Paul Bettany
- Welkom bij de club (3 min.)
- Balcontrole (4, 45 min.)
- Het coachen van een rijzende ster (2,50 min.)
- Wimbledon achter de schermen (9, 44 min.)
- Trailers