Niemand in de filmindustrie kijkt nog op als Kevin Costner zijn volgende filmplannen bekend maakt. Al zijn er nog verwoedde fans die (dagelijks) naar de persoonlijke website van de acteur durven surfen. In een ver verleden was Kevin hot stuff. Hij redt de stembanden van Whitney Houston in “The Bodyguard” (1992), steelt van de rijken in “Robin Hood Prince Of Thieves” (1991) en vindt zijn innerlijke zelf in “Dances With Wolves” (1990). Ergens onderweg verloor Costner zijn onoverwinnelijk status, vooral door ambitieuze en dure producties zoals “Waterworld” (1995) en “The Postman” (1997). Een ander voorbeeld daarvan is “Wyatt Earp” (1994) waarin Costner himself in de huid kruipt van deze legendarische vingervlugge en schietgrage cowboy.
Als puber wil Wyatt Earp naar het front trekken en vechten voor wat goed is. Zijn vader (Gene Hackman) heeft echter andere plannen. Samen met zijn gezin verhuist hij naar California, de staat waar alles nog mogelijk is (toen was er nog geen acteur verkozen tot gouverneur). De wijze raad die vader Hackman zijn kinderen meegeeft is dat niets belangrijker is dan bloedverwanten, alle andere personen op je weg zijn vreemdelingen. Wyatt zweert dat hij nooit iemand zal doodschieten, maar die belofte kan hij niet waarmaken. Getroffen door een persoonlijk verlies verandert de ooit zo vreugdevolle jongeman in een koud iemand. Volgens zijn eigen visie en wetten wil hij in elk stadje dat hij bezoekt orde op zaken stellen. Al vlug kent het hele land de naam Wyatt Earp.
Kevin Costner maakte deze film in het kielzog van zijn glorieperiode. Hij heeft nog de Robin Hood-look en het ligt misschien aan de buffalo’s die we heel even in deze film zien, maar dat tikkeltje John Dunbar zit er ook nog in. Alleen mist hij de charmes van deze twee personages tijdens zijn reïncarnatie van de legendarische revolverheld. Henry Fonda deed het hem voor in “My Darling Clementine” (1946) en Kurt Russel liet zijn pistool knallen in “Tombstone” (1993). Costners Wyatt Earp is koud, kil en vrouwonvriendelijk. Hij zegt op een bepaald moment dat vrouwen komen en gaan. Ze lopen weg of sterven. Niet echt de definitie van de nieuwe man. Of misschien is dat net de visie van de nieuwe man, anyway. Costner is beter als romanticus dan als een ongevoelloos iemand.
Regisseur en scenarist Lawrence Kasdan voegt weinig nieuws toe aan het verhaal of de uitwerking ervan. Als je zijn versie vergelijkt met “Tombstone” dan geven wij de voorkeur aan deze laatste. Kasdan mist gewoon een vertolking zoals die van Kurt Russel of Val Kilmer en hij heeft ook niet de stijl die Sam Raimi hanteerde in zijn western “The Quick And The Dead”. In een van de extra’s vergelijkt Costner elke film die hij maakt met een investering in het donker. Je moet de bioscoopbezoeker die voor jou de duisternis opzoekt iets aanbieden. Zijn films zijn vergelijkbaar met een kerstgeschenk. Maar niet alle kerstcadeaus zijn even goed of mooi als de verpakking doet vermoeden.
De extra’s:
- It happend that way (14 min.)
- Wyatt Earp: walk with a legend 1994 TV special (22 min.)
- 11 deleted scenes
- Trailer