The Edukators
Dat er onrecht in de wereld is dat weten we allemaal. En dat er iets aan gedaan moet worden, dat weten we ook. Maar er effectief (zelf) iets aan doen, dat willen we veelal niet weten. Tenzij het gaat om acties zoals "Kom op tegen kanker" of de geldinzamelactie als gevolg van de tsunami. Gelukkig bestaan er nog van die vrijgevochten zielen die het in onze plaats van de daken schreeuwen en af en toe keet schoppen. Tot die onruststokers behoren Peter, Jan en Jule, de drie centrale figuren in “The Edukators”.Jan (Daniel Brühl “Goodbye Lenin!”) en Peter (Stipe Erceg) delen een flat. Als job plakken ze ’s nachts affiches, dat is toch wat ze Jule (Julia Jentsch) vertellen. Maar in werkelijkheid zijn het inbrekers. Ze stelen niets, ze veranderen enkel de kasten, de tafels en de stoelen van plaats. Ze laten ook de boodschap achter dat de vette jaren voorbij zijn. Zo geven ze het gevoel dat die rijken niet onaantastbaar zijn. Jan en Peter noemen de maatschappij waarin we leven een kapitalistische dictatuur. We werken allemaal veel te veel en veel te hard. En voor wat? Opdat we meer kunnen consumeren? Maar door tijdsgebrek kunnen we niet eens genieten van al dat materialisme. Is het eerlijk dat anderen mensen keihard werken zonder dat ze er een degelijk loon voor krijgen? Door hun acties willen ze individuen bewust maken want het raken van één persoon zorgt voor een kettingreactie waardoor honderd andere mensen opnieuw opgevoed worden. Maar bij één van hun acties verloopt het anders dan gepland. Hun gemeenschappelijke vriendin Jule zorgt voor problemen. Het drietal slaat op de vlucht met een gijzelaar.Voor regisseur Hans Weingartner (“Das Weisse Rauschen”) is dit een vrij persoonlijke film geworden. Het vertelt een stukje uit zijn eigen leven. Hij wilde namelijk zelf politieke verandering realiseren, maar hij wist niet precies hoe dat moest. Toen hij zelf uit zijn kraakpand werd gezet door de Duitse politie besloot hij dat hij er ooit een film over zou maken. En zo geschiedde. Weingartner had een persoonlijk gesprek met elk lid van zijn team. Hij ziet zichzelf namelijk voor 70 procent als een manager en hij moet over een goedfunctionerend team beschikken willen ze samen een degelijke film afleveren. In die opzet zijn ze geslaagd. De acteurs mochten zelfs hun favoriete nummers kiezen en die staan allemaal op de dubbel-cd. “The Edukators” prikkelt de geest zonder dat we doodgeknuppeld worden met eindeloze speeches over hoe slecht de wereld en wij wel niet zijn. Geloven in een betere toekomst is een gedachte die ieder van ons moet hebben. Maar tegelijk moet je ook realistisch blijven. We kunnen sympathie opbrengen voor de inbraken die ze plegen, want uiteindelijk blijft het bij wat kinderspel zonder dat het een echte verandering teweegbrengt bij de slachtoffers. Stukken boeiender zijn de politieke conversaties tussen onze opvoeders en hun gijzelaar. Ze bewijzen dat politiek niet altijd saai is. Onze maatschappij draait vierkant, maar zolang wij er niet persoonlijk onder lijden waarom zouden we dan onze handen uit de mouwen steken en iets veranderen. Het leven is een spel dat gespeeld moet worden, en we doen dat via de opgelegde spelregels. Zo verweert Burgart Klausser zich als gijzelaar Hardenberg tegen de drie. Het is vooral zijn personage en dat van Jule die kunnen boeien. De twee kennen een voorgeschiedenis en je weet nooit echt wat er allemaal in zijn hoofd afspeelt. Laten de jongeren zich al dan niet vangen door de oude bondgenoot. Mensen blijven immers mensen en sommigen veranderen nooit ook al beweren ze van wel. Het personage van Jule zorgt dan weer voor het persoonlijke aspect. Zij is uiteindelijk de persoon met de meeste problemen en inbrekertje spelen verandert daar niets aan, integendeel het maakt haar leven nog moeilijker. Alles bij elkaar genomen is “The Edukators” een degelijke film maar eentje die de wereld niet meteen zal veranderen. De extra’s:- Making of (10,34 min.)- Cannes item (7,18 min.)- Deleted scenes (41,24 min.)- Alternate ending (6, 27 min.)- Trailers